165
خردگرايي در قرآن و حديث

۴۲۶.امام على عليه السلام :ريشه خردمندى، انديشه است و ميوه آنْ سلامتى .

ص : فرجام بهشتى

۴۲۷.پيامبر صلى الله عليه و آلهـ در سفارش به حضرت على عليه السلام ـ: عقل، آن است كه بهشت با آن به دست آيد و خشنودى خداوند با آن طلب گردد .

۴۲۸.پيامبر صلى الله عليه و آله :چه بسيار خردمندانى كه دركى از خداوند دارند؛ گرچه نزد مردم، خوار و بد چهره اند ؛ ولى در آينده رستگارند . چه بسيار خوشْ سخنورانى كه نزد مردم، خوش چهره اند؛ ولى در قيامت، هلاك مى شوند .

۴۲۹.انس :سؤال شد: «اى رسول خدا ممكن است مردى از خردى نيكو برخوردار باشد و گناهان بسيار داشته باشد ؟» . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «هيچ انسانى نيست، مگر اينكه گناهان و لغزشهايى را مرتكب شده است . پس هر كس سرشتش خردمندى و نهادش يقين باشد ، گناهانْ بدو آسيبى نرساند» . گفته شد : «اى رسول خدا! چگونه است اين ؟». فرمود : «زيرا [خردمند] هرگاه مرتكب لغزشى گردد ، آن را با توبه و پشيمانى جبران كند و از اين رو، گناهانش پاك گردد و تنها خوبى ها باقى مى ماند كه با آن وارد بهشت گردد» .

۴۳۰.امام على عليه السلام :گروههايى به سوى بهشت برين [از ديگران] پيشى گرفتند كه بيش از ديگران اهل روزه ، نماز ، حج و عمره نبودند ؛ بلكه آنان پندهاى الهى را دريافتند .

۴۳۱.امام صادق عليه السلام :آنكه خردمند باشد ـ اگر خدا خواهد ـ پايانش به بهشت ختم گردد .

۴۳۲.محمّد بن عبدالجبّار از يكى از ياران امام صادق عليه السلام نقل مى كند كه عرض كردم : «خرد چيست ؟» فرمود: «آن چيزى كه با آن خداوند پرستش شود و بهشت با آن به دست آيد» . گفتم : «آنچه در معاويه بود ، [چه بود] ؟» فرمود : آن تيزهوشى و شيطنت است . آن شبيه عقل است ؛ ولى عقل نيست .


خردگرايي در قرآن و حديث
164

۴۲۶.عنه عليه السلام :أصلُ العَقلِ الفِكرُ ، وثَمَرَتُهُ السَّلامَةُ ۱ .

ص : الخَتمُ بِالجَنَّةِ

۴۲۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في وَصِيَّتِهِ لِعَلِيٍّ عليه السلام ـ: العَقلُ مَا اكتُسِبَت بِهِ الجَنَّةُ وطُلِبَ بِهِ رِضَا الرَّحمنِ ۲ .

۴۲۸.عنه صلى الله عليه و آله :كَم مِن عاقِلٍ عَقَلَ عَنِ اللّهِ أمرَهُ وهُوَ حَقيرٌ عِندَ النّاسِ ذَميمُ المَنظَرِ يَنجو غَدًا ! وكَم مِن ظَريفِ اللِّسانِ جَميلِ المَنظَرِ عِندَ النّاسِ يَهلِكُ غَدًا فِي القِيامَةِ ! ۳

۴۲۹.أنَسٌ :قيلَ : يا رَسولَ اللّهِ ، الرَّجُلُ يَكونُ حَسَنَ العَقلِ كَثيرَ الذُّنوبِ ؟ قالَ : ما مِن آدَمِيٍّ إلاّ ولَهُ ذُنوبٌ وخَطايا يَقتَرِفُها ، فَمَن كانَت سَجِيَّتُهُ العَقلَ وغَريزَتُهُ اليَقينَ لَم تَضُرُّهُ ذُنوبُهُ . قيلَ : كَيفَ ذلِكَ يا رَسولَ اللّهِ ؟ قالَ : لِأَنَّهُ كُلَّما أخطَأَ لَم يَلبَث أن تَدارَكَ ذلِكَ بِتَوبَةٍ ونَدامَةٍ عَلى ما كانَ مِنهُ ، فَيَمحو ذُنوبَهُ ، ويَبقى لَهُ فَضلٌ يَدخُلُ بِهِ الجَنَّةَ ۴ .

۴۳۰.الإمام عليّ عليه السلام :لَقَد سَبَقَ إلى جَنّاتِ عَدنٍ أقوامٌ ما كانوا أكثَرَ النّاسِ لا صَومًا ولا صَلاةً ولا حَجًّا ولاَ اعتِمارًا ، ولكِنَّهُم عَقَلوا عَنِ اللّهِ مَواعِظَهُ ۵ .

۴۳۱.الإمام الصادق عليه السلام :مَن كانَ عاقِلاً خُتِمَ لَهُ بِالجَنَّةِ إن شاءَ اللّهُ ۶ .

۴۳۲.مُحَمَّدُ بنُ عَبدِ الجَبّارِ عَن بَعضِ أصحابِنا رَفَعَهُ إلَى الإِمامِ الصّادِقِ عليه السلام قالَ: قُلتُ لَهُ : مَا العَقلُ ؟ قالَ : ما عُبِدَ بِهِ الرَّحمنُ وَاكتُسِبَ بِهِ الجِنانُ . قالَ : قُلتُ : فَالَّذي كانَ في مُعاوِيَةَ ؟ فَقالَ : تِلكَ النَّكراءُ ، تِلكَ الشَّيطَنَةُ ، وهِيَ شَبيهَةٌ بِالعَقلِ ولَيسَت بِالعَقلِ ۷ .

1.(۵۰۲ ـ ) غرر الحكم : ۵۴۲۴ ، ۳۰۹۳ .

2.الفقيه : ۴ / ۳۶۹ / ۵۷۶۲ عن حمّاد بن عمرو وأنس بن محمّد عن أبيه جميعًا عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام .

3.تيسير المطالب : ۱۵۶ .

4.ربيع الأبرار : ۳ / ۱۳۷ ؛ تنبيه الخواطر : ۱ / ۶۲ وليس فيه «ويبقى له فضل ...» ، تيسير المطالب : ۱۴۷ نحوه .

5.تنبيه الخواطر : ۲ / ۲۱۳ ؛ الفردوس : ۴ / ۳۶۰ / ۷۰۳۵ .

6.ثواب الأعمال : ۲۹ / ۱ عن الفضل بن عثمان .

7.الكافي : ۱ / ۱۱ / ۳ ، معاني الأخبار : ۲۳۹ / ۱ ، المحاسن : ۱ / ۳۱۰ / ۶۱۳ .

  • نام منبع :
    خردگرايي در قرآن و حديث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: رضا برنجکار و عبدالهادی مسعودی، ترجمه: مهدی مهریزی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1378
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4146
صفحه از 516
پرینت  ارسال به