انديشه مرده نبود . هيچ پيامبرى چنين قدرتى ندارد . قرآن كريم به خاتم انبيا مى فرمايد :
إنّك لا تسمع الموتى ولا تسمع الصّم الدّعاء. ۱
در حقيقت، تو مردگان را شنوا نمى گردانى و اين دعوت را به كَران نمى توانى بشنوانى .
اين گونه انسانها تنها ظاهر دنيا را مى بيند ولى از حقيقت غافل اند :
يعلمون ظاهرا من الحياة الدنيا وهم عن الآخرة هم غافلون. ۲
از زندگى دنيا، ظاهرى را مى شناسند، حال آنكه از آخرت غافل اند.
اينجاست كه تعليم مرده، سودى ندارد . كسى كه به مرگِ انديشه گرفتار شد، تبديل به خطرناك ترين جنبدگان مى گردد و به گفته قرآن كريم، «إن شرّ الدّوّاب عند اللّه الصمّ البكم الّذين لا يعقلون».
و بدين جهت، حتّى نزديك شدن به چنين كسى خطرناك است؛ زيرا بيمارى انديشه، واگير دارد و ممكن است به ديگران نيز سرايت كند. لذا وظيفه مردم در برخورد با بيمارانى اين چنين ، اجتناب و اعراض است؛ همان طور كه خداوند سبحان مى فرمايد :
فأعرض عن من تولّى عن ذكرنا ولم يرد إلاّ الحياة الدنيا . ۳ پسْ از هر كس كه از ياد ما روى برتافته و جز زندگى دنيا را خواستار نيست، روى برتاب .