در روایت مذکور، مفهوم «رجا» عطف به مفهوم «امل» شده است که باید مشخص شود آیا عطف تفسیری است یا عطف استینافی. به این معنا که آیا «امل» و «رجا» هم‌معنا هستند یا معانی مستقلی دارند؟ البته همین احتمال در نمونه‌های قبلی هم داده می‌شود که نیازمند بررسی بیشتر است.
عَلِی بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیرٍ عَنْ مُعَاوِیةَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا تَوَجَّهْتَ إِلَی مِنًی فَقُلِ اللَّهُمَّ إِیاک أَرْجُو وَ إِیاک أَدْعُو فَبَلِّغْنِی أَمَلِی وَ أَصْلِحْ لِی عَمَلِی؛
۰.امام صادق علیه السلام فرمود هنگامی که قصد سرزمین مِنا کردی بگو خدایا فقط به تو امید دارم و فقط تو را می‌خوانم، پس مرا به آرزویم برسان و عملم را اصلاح فرما (همان: ۴/۴۶۰).
در این روایت، گویا «امل» هم‌معنای «رجا» بوده و به جای آن به کار رفته است؛ چراکه فرد از خدای متعال «املی» را مطالبه میکند که بدان «رجا» داشته است (اللَّهُمَّ إِیاک أَرْجُو... فَبَلِّغْنِی أمَلِی).
به هر حال، چنان‌که می‌بینیم، مجموع روایاتی که در آنها دو مفهوم «امل» و «رجا» همراه هم به کار رفته‌اند، همچون روایات فوق از سه حال خارج نیستند: یا به‌روشنی و صراحت بین «امل» و «رجا» تفاوت قائل شده‌اند، یا ظاهر آنها نشان‌دهنده تفاوت بین دو مفهوم مذکور بوده، یا ظهور آنها در مترادف‌بودن دو مفهوم «امل» و «رجا» است. حال به نتایج یافته‌های روایی در این زمینه اشاره می‌کنیم:
