آدمی را به همراه خواهند داشت.۱ حضرت علی علیه السلام منشأ کشش و رغبت انسان‌ها به این دنیا را در حقیقتِ هستی‌شناسانه آن معرفی میکند:
عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدُّنْیا دَارٌ رَضِی اللَّهُ لِأَهْلِهَا الْفَنَاءَ وَ قَدَّرَ عَلَیهِمْ بِهَا الْجِلَاءَ فَکلُّ مَا فِیهَا نَافِدٌ وَ کلُّ مَنْ یسْلُکهَا بَائِدٌ وَ هِی مَعَ ذَلِک حُلْوَةٌ غَضِرَةٌ رَائِقَةٌ نَضِرَةٌ قَدْ زُینَتْ لِلطَّالِبِ وَ لَاطَتْ بِقَلْبِ الرَّاغِبِ یطَیبُهَا الطَّامِعُ وَ یجْتَوِیهَا الْوَجِلُ؛
۰.بندگان خدا! حتماً دنیا منزلگاهی است که خداوند ناپایی را برای اهل آن در نظر گرفته و ترک آنجا را برای آنها مقدر کرده است. پس هر که در آن است فانی‌شدنی است و هر آنکه در آن سیر میکند، جدا خواهد شد. با این حال این دنیا شیرین، چسبنده، جذّاب، خوش‌رنگ و لعاب است که برای طالب دنیا زینت داده شده و به دل انسان راغب چسبیده شده و انسان طمع‌کار آن را زیبا می‌پندارد و انسان ترسان به آن بی‌میل است (طوسی، ۱۴۱۱: ۲/۶۵۹).
از نگاه روایات، رغبت‌های دنیویِ جهت‌نایافته، پیامدهایی در پی خواهد داشت، مانند سختی،۲ غم،۳ همّ، حزن،۴ سودمندنبودن برای
1.. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَکونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ» (کلینی، ۱۳۸۸: ۲/۳۲۰)؛ عن أَبَی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ» (همان)؛ «عن امیر المؤمنین علیه السلام: وَ أَکرِمْ نَفْسَک عَنْ کلِّ دَنِیةٍ وَ إِنْ سَاقَتْک إِلَی الرَّغَائِبِ فَإِنَّک لَنْ تَعْتَاضَ بِمَا تَبْذُلُ مِنْ نَفْسِک عِوَضا» (نهج‌البلاغة، نامه ۳۱، ص۴۰۱).
2.. «قال امیرالمؤمنین علیه السلام: وَالرَّغْبَةُ مِفْتَاحُ التَّعَب» (کلینی، ۱۳۸۸: ۸/۱۹).
3.. «عن امیرالمؤمنین علیه السلام قَالَ: الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیا تُورِثُ الْغَمَّ وَالْحَزَنَ» (ابن‌شعبه حرانی، ۱۴۰۴: ۳۵۷).
4.. «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله: الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیا تُکثِرُ الْهَمَّ وَالْحُزْنَ» (صدوق، ۱۳۶۲: ۱/۷۳).
