فردی با چنین رگه‌ای (مصطلح به خیال‌پرداز۱) شاید به‌سختی بتواند بین خیال و واقعیت تمایز قائل شود و ممکن است در عین تجربه نشانگان روان‌تنی، دچار توهّم۲ نیز بشود (http://en.wikipedia.org/ fantasy prone personality). همچنین، همبستگی استعداد خیال‌پردازی با اسکیزوفرنی، گسستگی،۳ افسردگی و اضطراب در تحقیقات نشان داده شده است (بیکن و دیگران،۴ ۲۰۱۳).
افرادی که استعداد خیال‌پردازی قوی دارند، معمولاً میزان درخور توجهی از وقت خود را صرف خوش‌خیالی (خیال‌پروری۵) می‌کنند و تجربه عمیق و ژرف و پایدار در تخیل و تصویرسازی ذهنی دارند. چنین افرادی ممکن است چنان تخیلات و خاطره‌های کاذب روشن و واضحی داشته باشند که به‌سختی بتوان آن را از واقعیت متمایز کرد (بیکن و دیگران، ۲۰۱۳).
۲. ۳. ماهیت آرزو: سازه مغفول روان‌شناسی
بررسی نگارنده نشان می‌دهد بیشتر مطالعات درباره آرزوها، مربوط به رابطه این متغیر با دیگر متغیرهای روان‌شناختی یا نقش آن در دیگر ویژگی‌های روانی افراد است و تبیین‌های اندکی در تحلیل ماهیت «آرزو» انجام گرفته است. حال آنکه در متون اسلامی در قالب مفاهیمی چون «امل» این موضوع بررسی شده است.
