مُسْتَحِیلَةٌ»؛ «به اندازه کوتاهی عمرت، آرزویت را طولانی نما و مبادا صحت جسمانی و سلامت روزگارت تو را بفریبد که مدت عمر کوتاه است و سلامت جسمانی دست‌خوش دگرگونی!» (تمیمی آمدی، ۱۳۶۶: ۱۵۹، ح۳۰۳۳).
افراد خودنظارت‌گر این‌گونه مراقب حالات خود هستند و با خدای خود چنین نجوا می‌کنند: «رَبِّ وَ مَا أَطْوَلَ أَمَلِی فِی قِصَرِ أَجَلِی وَ أَقْصَرَ أَجَلِی فِی بُعْدِ أَمَلِی»؛ «خدای من، چقدر آرزویم طولانی است در این عمر کوتاهم و چقدر عمرم کوتاه است در این درازی آرزویم» (کلینی، ۱۳۸۸: ۲/۵۷۷).
۳. عاقبت‌اندیشی
سازوکار شناختی دیگری که در عرصه قصرالامل یاری‌رسان افراد خواهد بود، توجه به آثار مثبت قصرالامل و پیامدهای منفی طول‌الامل است. اساساً از سویی توجه به پیامدهای منفی، انگیزهٔ قوی را در افراد برای بازداری از حرکت در مسیرهای متعارض با هدف متعالی ایجاد میکند و از سوی دیگر توجه به آثار مثبت و خوشایند، آنها را به انجام‌دادن فعل برمی‌انگیزاند.
برخی آثار مثبت تلاش برای به غایت نرساندن آرزوها (قصرالامل) عبارت‌اند از: رسیدن به بی‌نیازی،۱ ورود به بهشت،۲ نیکو شدن اعمال،۳
1.. «عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام: أَشْرَفُ الْغِنَی تَرْک الْمُنَی» (کلینی، ۱۳۸۸: ۸/۱۸).
2.. «یا أَبَا ذَرٍّ، أَ تُحِبُّ أَنْ تَدْخُلَ الْجَنَّةَ قُلْتُ: نَعَمْ فِدَاک أَبِی. قَالَ: فَأَقْصِرْ مِنَ الْأَمَلِ، وَاجْعَلِ الْمَوْتَ نُصْبَ عَینِک، وَاسْتَحِ مِنَ اللَّهِ حَقَّ الْحَیاءِ» (طوسی، ۱۴۱۴: ۵۳۴).
3.. «مَنْ قَصُرَ أَمَلُهُ حَسُنَ عَمَلُهُ» (تمیمی آمدی، ۱۳۶۶: ۳۱۳، ح۷۲۶۳).
