«خودنظم‌بخشی»۱ آغاز شده است و محققان، رابطه توانایی خودمهارگری را با سازه‌های شخصیت و دینداری و سلامت بررسی کرده‌اند (برای مثال نک.: هافمن و دیگران، ۲۰۱۲؛ واس و بامیستر،۲ ۲۰۱۱).
شاید بخشی از رغبت‌ها به زمانی غیر از زمان کنونی ما مربوط باشد که در قالب «آرزو» می‌توان آن را بررسی کرد. «آرزو» یکی از گرایش‌های روان آدمی است که با آینده افراد سروکار دارد. در دانش روان‌شناسی نقش آرزوها در شخصیت، هویت‌یابی، پیشرفت و مقابله با تنش‌ها بررسی می‌شود، اما کمتر به تبیین ماهیت خودِ این مفهوم و نحوه عملکرد آن توجه شده است.
مؤلف در این کتاب با روش توصیفی‌تحلیلی و با هدف تبیین ماهیت سازه آرزو، نحوه «عملکرد»۳ آن و آثار و نتایج روان‌شناختی آن را در سه فصل بررسی کرده است:
در فصل اول، در قالب کلیات مباحث مفهوم‌شناسی آرزو، ابتدا دو مفهوم «رغبت» و «آرزو» در منابع روان‌شناختی و حالات منتج از آن مطالعه شده است. سپس بحث میل و رغبت در آموزه‌های اسلامی و انواع آن بررسی شده است. آنگاه دو مفهوم «امل» و «مُنیه» و تفاوت‌های آنها را تبیین لغوی کرده‌ایم.
در فصل دوم، با عنوان «تبیین مفهومی و مدل عملکردی امل بر اساس منابع اسلامی»، ابتدا مفهوم آن در قرآن کریم و روایات اسلامی شناسایی شده است. همچنین، «امل» را با مفاهیم متناظر آن، یعنی «مُنیه»، «رجا» و «طمع» و مفاهیم مقابل آنها مقایسه و تحلیل کرده‌ایم. سپس با هدف تبیین
