تردید دارد.۱ پس «امل» و «رجا» به جای هم به کار رفته‌اند.
در این میان تاج العروس «امل» را «انتظار دست‌یابی به امر دوردست» توصیف میکند۲ و «رجا» را همان «امل» می‌داند که در عرف آن را «علاقه در رسیدن به امر مطلوب در آینده» تلقی کرده‌اند.۳
صاحب مصباح المنیر با بیان دقیق‌تری بین «امل» و «رجا» تفاوت قائل شده است. او می‌نویسد:
۰.«أملتُه» یعنی انتظار آن را دارم (تَرَقَّبْتُه) و به آنچه در دل آدمی در دست‌یابی به امر نیکو شکل گرفته است، امل گفته می‌شود و معمولاً در جایی به کار می‌رود که دست‌یابی به آن بعید است. کسی که تصمیم سفر به شهر دوردست داشته باشد می‌گوید: «أملتُ الوصول»، ولی نمی‌گوید «طمعتُ» مگر اینکه شهر نزدیک باشد. پس «طمع» فقط در جایی به کار می‌رود که دست‌یابی به آن نزدیک است و «رجا» بین «امل» و «طمع» قرار دارد، چراکه فرد راجی (امیدوار) گاه ترس آن دارد که به مأمول (متعلَق آرزوی) خود دست نیابد و اگر این ترس شدت یابد، «رجا» هم‌معنای «امل» می‌شود و اگر شدت این ترس کاهش یابد، هم‌معنای «طمع» می‌شود (مقری فیومی، ۱۴۱۴: ۲/۲۲).
