فصل پنجم : نشاط‌جویی و اعتیاد
۱. نشاط‌جویی، عامل گرایش به اعتیاد
بررسی تحقیقات در بارة عوامل سوء مصرف مواد مخدّر نشان می‌دهد، گروه‌هایی از افراد برای پیوستن به یک جریان پُرخروش و پُر از هیجان در زندگی، چشم‌بسته و بدون دوراندیشی به هر وسیله‌ای غیر از شیوه‌های منطقی و پایدار، متوسّل می‌شوند. نظریه‌های جامع مواد سوء مصرف، تلاش در به دست آوردن یک دیدگاه جامع از عوامل گرایش به مواد مخدّر دارد. این نظریه‌ها بر فرایند مشترک تأثیرگذاری انواع محرّک‌ها۱ طرّاحی شده است و در بارة تأثیرگذاری‌های کاذب روان‌شناختي بر مصرف‌کنندگان، بررسی‌هایی انجام داده است، مانند: انواع احساس‌های کاذب رضایتمندی و سرخوشی‌های گذرا و افراطی به صورت رفع کسالت و برطرف‌کردن احساس خستگی و دلهره‌ها و کسب شادابی دروغین. آغاز مصرف مواد در اغلب موارد، پدیده‌ای خودمخرّب محسوب نمی‌شود. لذا آنچه در این جا لازم به بحث است، ماهیت نشاط‌بخشی و خودارتقادهندگی مصرف مواد در مراحل آغاز و تداوم و بازگشت به آن است. همچنین در تحقیقات، ثابت شده که مصرف‌کنندگان آمفتامین‌ها،۲ مردانی پرتحرّک و بانشاط، امّا با گرایش به موفّقيت هستند. جالب است که
