مثبت خود، دچار مشکل نیست. اگر همراه ناملايمات، خوشاينديهايي نيز وجود داشته باشند، موقعيّت تنشزا «تعديل» ميشود. در اين روش، اموري كه ميتوانند فرحبخش و نشاط‌آور باشند، وارد فضاي روانيِ شخص مصيبديده ميشوند و بدين سان، از شدّت درد و رنج وي كاسته ميشود. لذا نیازی برای تمسّک به مواد مخدّر برای تسکین درد و فراموشی مصیبت نیست.
بر اساس آنچه گذشت، معصومان علیهم السلام مردم را به نكات مثبتي كه به هنگام مشكلات داشته‌اند، توجّه مي‌داده‌اند. يكي از آنها يادآوري نعمتها و خوشايندهاي پيشين است. امام صادق علیه السلام ميفرمايد:
لا خَيرَ في عَبدٍ شَكا مِن مِحنَةٍ تَقَدَّمَها آلافُ نِعمَةٍ واتَّبَعَها آلافُ راحَةٍ.۱
هيچ خيري نيست در آن بندهاي كه از گرفتاريِِ خود شكايت ميكند و حال آنكه در گذشته، هزاران نعمت داشته و هزاران راحتي در آينده، به او خواهد رسيد.
در كنار نكات منفي حال، نكات مثبت ديگري هم وجود دارند كه چه بسا بيشتر از منفيها باشند. لذا توجّه به آنها مي‌تواند دايرة ناخوشايندي را كاهش دهد و بر سطح رضايت از زندگي بيفزايد. بر همين اساس، امام علي علیه السلام ميفرمايد:
إذا طَلَبتَ شَيئاً مِنَ الدُّنيا فَزُوِيَ عَنكَ، فَاذكُر ما خَصَّكَ اللهُ بِهِ مِن دينِكَ وصَرَفَهُ عَن غَيرِكَ، فَإِنَّ ذلِكَ أحري أن تَستَحِقَّ بِما فاتَكَ.۲
هر گاه چيزي از دنيا خواستي و از تو بازداشته شد، به ياد آور دينت را كه خداوند، به تو داده و از ديگران بازداشته است كه اين، به جاي آنچه از دست دادهاي، سزاوارتر است.
این نگاه، فشار روانیِ موقعیت ناخوشایند را می‌کاهد و فشار استفاده از مواد مخدّر را از بین می‌بَرَد.
