دنيا كشتزار آخرت است.
به همين جهت، خداوند متعال، دنيا را ناچيزتر از آن مي‏داند كه هدف تلاش‏هاي انسان باشد. قرآن كريم مي‏فرمايد:
(قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَلِيلٌ وَ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‏^۱
بگو كالاي دنيا اندك است و آخرت براي آنان كه تقوا پيشه كنند، بهتر است) .
كساني كه معناي زندگي‏شان دنياست، با كسب دنيا خشنود مي‏شوند؛ همانند كودكي كه با دانه‏اي شكلات، از شادي در پوست خود نمي‏گنجد. قرآن كريم در بارة اين گروه مي‏فرمايد:
(وَ فَرِحُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتاعٌ.^۲
آنان به زندگي دنيا خشنودند و حال آن‏كه زندگي دنيا در برابر زندگي آخرت، جز كالايي اندك نيست) .
و خطاب به آنان كه در اين راه قدم برداشته‏اند و براي حيات، معنايي جز به دست آوردن بيشترين متاع دنيا نمي‏شناسند، مي‏فرمايد:
(وَ ما أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَمَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ زِينَتُها وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.^۳
آنچه به شما داده شده، كالاي زندگي دنيا و زينت آن است، حال آن‏كه آنچه نزد خداوند است، بهتر و پايدارتر است. آيا نمي‏انديشيد؟) .
در اين جا باز مسئلة مهم و اساسي «شناخت» رخ مي‏نمايد. آنچه مي‏خواهد معناي حيات باشد، بايد دو ويژگي داشته باشد: يكي اين‏كه ارزشمند باشد (خير) و ديگري اين كه پايدارتر و ماندني‏تر باشد (أبقي). آيا دنيا بهتر از خود انسان است؟ آيا دنيا بهتر از آخرت

زندگي» ـ كه در ادبيات دين از آن به عنوان «خسران» ياد مي‏شود ـ ، رخ مي‏دهد.
دنيا مقطعي از زندگي است كه به لحاظ زماني، بخش ناچيزي از حيات انساني را تشكيل مي‏دهد. بيش از چند سال در اين دنيا زندگي نمي‏كنيم و حيات جاويد ما در سراي ديگر است. به لحاظ ارزش نيز دنيا و هر آنچه در آن است، ناچيز است. به خاطر انسان و در خدمت انسان آفريده شده و همچون ابزاري براي زندگي واقعي اوست. پيامبر خدا صلی الله علیه وآله مي‏فرمايد:
إنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وأنتُم خُلِقتُم لِلآخِرَةِ.^۱
همانا دنيا براي شما آفريده شده و شما براي آخرت.
امام علي‏ علیه السلام نيز در اين باره مي‏فرمايد:
الدُّنيا خُلِقَت لِغَيرِها ولَم تُخلَق لِنَفسِها.^۲
دنيا براي جز خودش آفريده شده، نه براي خودش.
و در كلام ديگري چنين تصريح مي‏كند:
إنَّ اللَّهَ سُبحانَهُ قَد جَعَلَ الدُّنيا لِما بَعدَها وَابتَلي‏ فيها أهلَها لِيَعلَمَ أيُّهُم أحسَنُ عَمَلاً ولَسنا لِلدُّنيا خُلِقنا ولا بِالسَّعيِ فيها اُمِرنا.^۳
همانا خداوند سبحان، دنيا را براي پس از آن آفريده و اهل دنيا را در آن مي‏آزمايد تا معلوم شود كه چه كسي نيك‌كردارتر است. ما براي دنيا آفريده نشده‏ايم و به كوشش در آن [براي به دست آوردن حطام دنيوي] مأمور نگشته‏ايم.
همچنين دنيا مزرعة آخرت دانسته شده و اين يعني دنيا بستر حيات است، نه هدف حيات. پيامبر خدا صلی الله علیه وآله مي‏فرمايد:
الدُّنيا مَزرَعَةُ الآخِرَه.^۴