اَبان بن حمران ميگويد: روزي كسي خدمت امام صادق علیه السلام رسيد و گفت: پندي به من بياموز. امام علیه السلام به وي فرمود:
إن كانَ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالي قَد تَكَفَّلَ بِالرِّزقِ فَاهتِمامُكَ لِماذا؟!۱
اگر خداوند ـ تبارك و تعالي ـ متكفّل روزي شده، پس اندوه تو براي چيست؟!
بنا بر اين، يكي از ابعاد اين بسته، باور به روزيرساني خداوند متعال است. وقتي انسان بداند روزياش به دست صاحب قدرت است، احساس اطمينان و آرامش ميكند. آنچه برای انسان اهمیت بیشتری دارد، «احساس اطمینان از روزی» است. اگر امنیت روزی تأمین باشد، انسان، آرام میگیرد و همین آرامش، زمینة گرایش به اعتیاد را از بین میبرد. این موضوع را میتوان در تحقیقات تجربی نیز پیگیری کرد و نشان داد که وضعیت افراد معتاد نسبت به روزیرسانیِ خداوند چگونه است.
د. اصلاح منبع استغنا
انسان، موجودي نيازمند و طالب غنا و بينيازي است كه اگر به آن برسد، به احساس خوشايند رضامندي دست خواهد يافت و اگر دست نیابد، ناراضی ميگردد و ممکن است به اعتیاد گرایش یابد. یکی از علل گرایش به اعتیاد میتواند احساس نیازمندی و نرسیدن به استغنا باشد. به همين جهت، مسئلهاي كه رخ مينمايد، «بينيازي طلبي» است. بینیازی، یک منبع نیاز دارد. از پرسشهاي اساسي اين است كه منبع اين غنا چیست و بينيازي را بايد از كجا تأمين نمود؟ در تشخیص منبع بینیازی، برخی دچار اشتباه شدهاند و سراغ غیر خدا رفتهاند و اموری مانند پول و عوامل مادی دیگر را منبع بینیازی خود میدانند. این در حالی است که تنها منبع بینیازی، خداوند متعال است. لذا كسي كه از خدا احساس بينيازي كند، غني نيست و كسي كه به خدا احساس نياز كند، فقير نيست.۲