امام سجاد علیه السلام نقل مي‌كند كه روزي پيامبر خدا صلی الله علیه وآله بر شترچرانى گذر كرد و كسي فرستاد تا از او چيزى براى آشاميدن بخواهد. شتربان گفت: آنچه در پستان شتران است، صبحانة مردم قبيله است و آنچه در ظرف‌هاى ماست، غذاى شامشان. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «بارخدايا! مال و فرزندان او را فراوان ساز».
سپس به گوسفندچرانى گذر نمود و كس فرستاد تا از او چيزى براى آشاميدن بخواهد. وى گوسفندها را دوشيد و هر چه در ظرف داشت، در ظرف پيامبر خدا صلی الله علیه وآله ريخت و نيز گوسفندى براى ايشان فرستاد و پيغام داد: اين چيزى است كه نزد ما آماده بود؛ اگر مي‌خواهى، آن را افزون كنيم. پيامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «بار خدايا! او را به قدر كفاف روزى ده». يكى از يارانش گفت: اى پيامبر خدا صلی الله علیه وآله! آن را كه خواهشت را رد كرد، چنان دعا فرمودى كه ما همه دوستار آنيم؛ و اين را كه خواهشت را روا نمود، چنين دعا فرمودى كه ما همه آن را ناخوش مى داريم! پيامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود: «همانا آن چه كم باشد و كفايت نمايد، بهتر از آن است كه فراوان باشد و بفريبد. بار خدايا! محمّد و خاندان محمّد را به قدر كفاف روزى بخش».^۱
از آنچه گذشت، به دست آمد که روزیِ مؤثّر و خوب، آن است که به قدر کفایت باشد و اندازة آن را نیز خداوند می‌داند و بر اساس مصلحت انسان، تقدیر می‌کند. این باور، موجب فرونشاندن زیاده‌خواهی می‌شود و در نتیجه، انسان را از فشار روزی رها می‌سازد و زمینة گرایش به اعتیاد را از بین می‌برد. از این رو، یکی از آموزش‌هایی که باید افراد ببینند، آموزش در زمینة روزی است.

هيچ گاه خورشيد سر بر نزند، مگر آن كه در كناره‌هاى آن، دو فرشته برخيزند و گونه‌اى ندا دهند كه همة زمينيان، جز جن و انس را نيز بشنوانند: اى مردم! به سوى پروردگارتان بشتابيد؛ كه آن چه كم باشد و كفايت كند، بهتر از آن است كه بسيار باشد و فريبگرى كند.
همچنين ابو امامه نقل مي‌كند كه روزي پيامبر خدا صلی الله علیه وآله فرمود:
هر آينه رشك بُردنى‌ترين مردم نزد من، بندة مؤمنى است كه سبك‌بار باشد و از نماز بهره ببرد و پروردگارش را فرمان برَد و در نهان، خداى را نيك عبادت نمايد و در ميان مردمْ گم‌نام به سر برد، چندان كه انگشت‌نما نباشد؛ و روزى‌اش به قدر كفاف باشد؛ و روزى‌اش به قدر كفاف باشد؛ ـ پيامبر در اين حال، با نوك دو انگشت خود مى‌كوبيد و فرمود: ـ و روزى‌اش به قدر كفاف باشد؛ و روزى‌اش به قدر كفاف باشد؛ و مرگش زود فرا رسد؛ و گريه كنندگانش اندك باشند؛ و از او ميراث اندك به جاى بمانَد.^۱
نیز وقتي ثلعبة بن حاطب از پيامبر خدا صلی الله علیه وآله خواست که برايش دعا كند که خداوند، به وي مال بدهد، پيامبر صلی الله علیه وآله در پاسخ فرمود:
قَليلٌ تُؤَدّي شُكرَهُ خَيرٌ مِن كَثيرٍ لا تُطيقُهُ.^۲
مال اندكى كه شكرش را به جاى آورى، بهتر از مال فراوانى است كه نتوانى شكرش را به جاي آوري.
نيز توصيه مي‌فرمايد كه هر گاه خواستيد براي يهودي يا مسيحي دعا كنيد، بگوييد: «خدا مال و فرزندت را زياد كند!».^۳