فصل چهارم : ناسپاسی و اعتیاد
۱. احساس محرومیت، عامل گرایش به اعتیاد
یکي از عوامل گرایش به اعتیاد، احساس محرومیت است. افرادی که احساس فقر و محرومیت کنند، برای کاستن از فشار روانی آن، ممکن است به مواد مخدّر پناه ببرند. مِرتون ۱ (۱۹۵۷) ـ که از نظریهپردازان کارکردگرا است ـ ، شیوههای سازگاری فرد با «اهداف نهادینه شدة» حاکم در جامعه یا «سیستم» جامعه را، در چهار گروه، دستهبندی کرده است. صورت سوم، حالتی است که فرد با هیچ کدام از اهداف و وسائل، سازگاری نداشته باشد. طبق نظریة او تأکيد جامعه بر دستاورد و دارندگی ۲ نظیر: ثروت، قدرت، و منزلت، از یک سو، و کمبود وسايل مشروع براي رسيدن به این اهداف، از سوی دیگر، سبب در گرفتن رقابتی شدید میان اعضای جامعه میشود و طبعاً عدهای، از دستیابی به اهداف ياد شده، باز ميمانند و دچار احساس محروميت ميشوند و به تسکين خود با مواد مخدّر، گرايش پیدا کنند.
برخی دیگر از جامعهشناسان، علاوه بر تفاوتی که مِرتون در فرصتهای مشروع ذکر میکند، بر نقش فرصتهای نامشروع متفاوت نیز تأکید میکنند. آنها معتقدند که همة