۱۱۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از هيچ چيز همانند شربتى از عسل، درمان نجسته اند.

۱۱۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد دو درمان: عسل و قرآن.

۱۱۲۱.امام على عليه السلام :عسل ، درمان هر درد است و هيچ بيمارى اى در آن نيست؛ بلغم را مى كاهد و دل را روشن مى كند.

۱۱۲۲.امام على عليه السلام :ليسيدن عسل ، درمان هر درد است. خداوند فرموده است: «از دل زنبور عسل، نوشيدنى اى به رنگ هاى گوناگون، بيرون مى آيد كه براى مردمان، درمان است» .
عسل با قرائت قرآن و جَويدن سقّز ، بلغم را از بين مى برد.

۱۱۲۳.امام صادق عليه السلام :مردم به چيزى همچون عسل ، درمان نگرفته اند.

۱۱۲۴.امام كاظم عليه السلام :عسل، درمان هر دردى است، آن گاه كه آن را از كندو بگيرى.

۱۱۲۵.امام هادى عليه السلامـ وقتى از وى درباره تب شَديدِ يك روز در ميان پرسيدند ـ: عسل و زيره سياه را بگيرند و سه قاشق از آن بخورند؛ ريشه كن مى شود و اين دو ، داراى بركت اند . خداوند درباره عسل فرموده است: «از دل زنبور عسل، نوشيدنى اى به رنگ هاى گوناگون ، بيرون مى آيد كه در آن براى مردم ، درمان است» .

۱۱۱۹.عنه صلى الله عليه و آله :ما طُلِبَ الدَّواءُ بِشَيءٍ أفضَلَ مِن شَربَةِ عَسَلٍ . ^۱

۱۱۲۰.عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكُم بِالشِّفاءَينِ : العَسَلِ ، وَالقُرآنِ . ^۲

۱۱۲۱.الإمام عليّ عليه السلام :العَسَلُ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ ، ولا داءَ فيهِ ؛ يُقِلُّ البَلغَمَ ويَجلُو القَلبَ . ^۳

۱۱۲۲.عنه عليه السلام :لَعقُ العَسَلِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ ، قالَ اللّهُ عز و جل : « يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِيهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ ^۴ » .
وهُوَ مَعَ قِراءَةِ القُرآنِ ومَضغُ اللُّبانِ يُذيبُ البَلغَمَ . ^۵

۱۱۲۳.الإمام الصادق عليه السلام :مَا استَشفَى النّاسُ بِمِثلِ العَسَلِ . ^۶

۱۱۲۴.الإمام الكاظم عليه السلام :العَسَلُ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ إذا أخَذتَهُ مِن شَهدِهِ . ^۷

۱۱۲۵.أبو الحسن عليه السلامـ حينَ سُئِلَ عَنِ الحُمَّى الغِبِّ الغالِبَةِ ـ: يُؤخَذُ العَسَلُ وَالشّونيزُ ويُلعَقُ مِنهُ ثَلاثُ لَعَقاتٍ ، فَإِنَّها تَنقَلِعُ . وهُمَا المُبارَكانِ ؛ قالَ اللّهُ تَعالى فِي العَسَلِ : « يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُ فِيهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاسِ . ^۸ »