حديث
۷۱۲.امام على عليه السلامـ در خطبه اى كه در آن به تقوا برمى انگيزاند ـ: امّا بعد ، شما را به پرواى الهى سفارش مى كنم ... . هر كه پروا پيشه كند ، سختى ها ، پس از آن كه نزديك شده اند ، از او دور مى شوند ... و رحمت ، پس از آن كه كوچيده است ، به سويش باز مى گردد و نعمت ها ، پس از آن كه خشكيده اند ، بر او سرشار مى شوند و بركت ، پس از آن كه كاهش يافته است ، بر او سرازير مى گردد .
۷۱۳.امام باقر عليه السلام :در كتابِ على بن حسين عليهماالسلام چنين يافتيم : « «همانا اولياى الهى ، نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى شوند» ، آن گاه كه واجبات الهى را به جا آورند و به سنّت هاى پيامبر خدا عمل كنند و از حرام هاى الهى بپرهيزند و در جلوه (شكوفايىِ) دنياى كنونى ، پارسايى ورزند و به آنچه پيش خداست ، دل ببندند و در پى رزق پاكيزه خدا باشند ، بى آن كه خواستار فخر نمودن و مال اندوزى باشند. آن گاه آنچه از حقوق واجب بر عهده آنان است ، ادا كنند .
آنان ، كسانى هستند كه خداوند به آنان در آنچه به دست آورده اند ، بركت داده است ، و بر آنچه براى آخرت خويش ، پيش فرستاده اند، پاداش مى يابند» .
۷۱۴.امام صادق عليه السلامـ درباره كلام خداوند: «هر كس از خداوند پروا كند ، خداوند ... او را از جايى كه گمان نمى كند ، روزى مى بخشد» ـ: يعنى در آنچه به آنان داده ، بركت قرار مى دهد .
ب ـ پيشوايى اهل بيت
۷۱۵.امام حسن عليه السلام :گر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى شنيدند ، آسمانْ بارانش را ، و زمينْ بركتش را به آنان مى بخشيد و هرگز در اين امّت ، اختلاف و زد و خورد پيش نمى آمد و همه از نعمت سرسبز دنيا تا روز قيامت ، برخوردار مى شدند .
