۴۹۵.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: هر كه كار نيك انجام مى دهد، به خودش نيكى مى كند. پس، از ديگرى نخواه كه سپاسگزار چيزى باشد كه براى خود كرده اى و لذّت خويش را با آن كامل ساخته اى و آبروى خودت را با آن حفظ نموده اى.
۴۹۶.امام على عليه السلام :هر كه نيكى كند، به خويش نيكى كرده است و نبايد از ديگرى بخواهد كه سپاسگزار كارى باشد كه براى خود كرده است؛ ليكن بر كسى كه نعمتى مى يابد، سزاوار است كه سپاس آن نعمت را درباره صاحب نعمت ادا كند، كه اگر چنين نكند، آن نعمت را ناسپاسى كرده است.
۴۹۷.امام على عليه السلام :هر كس سپاسگزارى كند، بزرگوار خواهد بود و هر كس بداند كه آنچه كرده است، براى خويشتن كرده، مردم را به ناسپاسى، نسبت نمى دهد و خواستار افزونى موّدت آنان نمى شود. پس سپاس آنچه را به خويش كرده اى و با آن آبروى خود را حفظ كرده اى، از ديگرى مخواه.
۴۹۸.امام صادق عليه السلامـ در نامه اش به اصحاب خود ـ: تا مى توانيد، به خودتان نيكى كنيد؛ چرا كه اگر نيكى كنيد ، به خودتان كرده ايد و اگر بدى كنيد، به خودتان بد كرده ايد.
۴۹۹.امام صادق عليه السلامـ در همان نامه ـ: هر كه به كمال رساندنِ خويش ، خوشحالش مى سازد ، فرمانبردار خدا باشد؛ چرا كه هر كه از خدا اطاعت كند، نهايت نيكى را به خويش كرده است. و از ارتكاب معصيت هاى خدا بپرهيزيد؛ چرا كه هر كس پرده درى نمايد و خدا را نافرمانى كند، نهايت بدى را به خود كرده است.
بين نيكى و بدى، جايگاهى نيست؛ پاداش نيكوكاران نزد پروردگارشان، بهشت است و كيفر بدكاران نزد پروردگارشان، آتش.
