۱۸۳.امام على عليه السلام :مبادا از لغزش انسانى نيكوكار كه [ از روى غفلت ]بدى مى كند ، وحشت كنى!
۱۸۴.امام باقر عليه السلام :بهتر از راستى ، راستگوست و بهتر از نيكى ، نيكوكار است .
۲ / ۸
اهل كار شايسته
۱۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون روز قيامت فرا رسد ، خداوند ، همه نيكوكاران را در يك جا جمع مى كند و مى فرمايد : «اين، كار شايسته (معروف) شماست كه قبول كرده ام . آن را بگيريد» .
مى گويند : خداى ما ، سرور ما! با آن، چه كنيم ، كه تو از ما به آن شايسته ترى ؟ خودت آن را بگير.
خداوند مى فرمايد : «من با آن چه كنم؟ منى كه به معروف شناخته شده ام ؟ شما آن را برگيريد و به گناه آلودگان ببخشيد» . همانا انسانْ دوستش را ديدار مى كند كه كوهى از گناه بر دوش دارد. پس بخشى از معروفِ خود را به او مى بخشد و او به سبب همان ، وارد بهشت مى شود.
۱۸۶.كنز العمّالـ به نقل از ابن شهاب ـ: عمر بن خطّاب ، على بن ابى طالب ، جعفر بن ابى طالب و عبّاس بن عبد المطّلب در مسجد پيامبر خدا جمع بودند. از «كار شايسته (معروف)» صحبت به ميان آمد. على عليه السلامفرمود : «معروف ، دژى از دژها و گنجى از گنج هاست . مبادا ناسپاسى ناسپاسان ، تو را به انجام دادن نيكى ، بى رغبت سازد! كه گاه تو را به نيكى ، سپاسگزارى كند كسى كه از آن ، هيچ بهره اى نبرده است و تو با سپاسِ آن سپاسگزار ، به چيزى مى رسى كه ناسپاسِ انكاركننده ، آن را تباه ساخته است» .
جعفر گفت : اى اهل معروف از ميان خاندان ابو طالب! ۱ چرا كه وقتى كار شايسته انجام مى دهى ، پاداش ، افتخار ، ستايش و شكوه آن ، از آنِ توست. چرا در پى سپاس از جانب ديگران بر كارى هستى كه براى خويش كرده اى ؟!
عبّاس گفت: معروف، استوارترينِ دژها وبزرگ ترين گنج هاست و جز با سه چيز به كمال نمى رسد: شتاب دادن در انجام دادن آن، كتمان آن، و كوچك دانستن آن ؛ چرا كه وقتى در انجام دادن آن شتاب كنى ، گوارايش ساخته اى ، و چون كوچكش شمارى ، بزرگش داشته اى ، و چون كتمانش كنى ، به كمالش رسانده اى.
عمر بن خطّاب گفت : هر چيزى قُلّه اى دارد و قلّه كار شايسته ، انجام دادن بى درنگ آن است.
پيامبر خدا سر رسيد [ و] فرمود : «درباره چه سخن مى گفتيد؟».
گفتند : درباره معروف گفتگو مى كرديم .
فرمود : «معروف ، مثل نامَش ، شناخته شده است و اهل معروف در دنيا ، [ همان ]اهل معروف در آخرت اند» .