آنها عبارت اند از : ۱ . المسند الصحيح ، ۲ . الثقات ، ۳ . المجروحين من المحدثين والضعفاء والمتروكين ، ۴ . أوهام أصحاب التواريخ ؛ ۵ . مشاهير علماء الأمصار .
ابن حبّان ، در نقد رجال روشى داشت كه در آن ، هم افراط بود و هم تفريط ، به اين معنا كه وى ، ـ چنان كه ذهبى به دفعات در ميزان الاعتدال گفته است ـ ، در جرح رجال ، سختگير بوده است ۱ و در تعديل و توثيق رجال ، ـ چنان كه ابن حجر گفته است ـ ، به تساهل معروف است . ۲
نسبت دادن تساهل به وى در توثيق رجال ، با وجود سختگيرى وى در جرح رجال ، از آن جا ناشى مى شود كه ابن حبّان برخلاف مشهور ، عدم ذكر جرح در مورد راوى را براى توثيق آن راوى با دو شرط ، كافى دانسته است :
اوّل آن كه روايت كننده از راوى و آن كس كه راوى از او روايت كرده (راوى و مروى عنه) ، هر دو ثقه باشند . دوم آن كه راوى مزبور ، حديث مُنكرى را روايت نكرده باشد . وى با همين روش ، بسيارى از مجهولان را كه تنها يك نفر از آنها نقل روايت كرده ، توثيق كرده و در كتاب الثقات خود ، داخل نموده است .
ابن حبّان ، از دشمنان سرسخت ابوحنيفه و مكتب رأى و قياس بوده ، به گونه اى كه دو كتاب علل مناقب أبى حنيفة ومثالبه و علل ما استند إليه أبوحنيفه را در ردّ وى نوشت و در كتاب المجروحين من المحدّثين والضعفاء والمتروكين خود ، طولانى ترين شرح حال را به وى اختصاص داده و از ذكر هيچ مذمّتى در مورد وى نگذشته است . ۳
