به شمار آورده است . ۱
۴ . اَوزاعى
ابو عمرو عبد الرحمان بن عمرو بن يُحْمَد اَوزاعى ۲ شامى ، به سال ۸۸ هجرى در بَعَلبَك تولّد يافت و به سال ۱۵۷ هجرى در بيروت وفات يافت . وى از حافظان حديث و سرآمدِ فقهاى شام ، بلكه ساير بلاد در عصر خود بوده است ، به گونه اى كه برخى وى را در كثرت فضل و علم ، از همتاى معاصرش سفيان ثورى (فقيه و محدّث بزرگ كوفه) نيز برتر مى دانسته اند .
جز احمد بن حنبل كه وى را ضعيف دانسته است ، ساير علما وى را توثيق كرده اند و ذهبى گفته است كه مراد احمد نيز ضعف حديث اوزاعى بوده است ؛ زيرا وى به احاديث مقطوع و مرسل اهل شام ، استناد و احتجاج مى كرده است ، نه آن كه خود اوزاعى ضعيف بوده است . ۳
۵ . مالك بن اَنَس
ابو عبد اللّه مالك بن انس بن مالك اصبحى مدنى ، پيشواى مذهب مالكى (يكى از چهار مذهب اهل سنّت) و صاحب كتاب حديثىِ الموطّأ ، معروف به موطّأ مالك است .
در تاريخ تولّد وى اختلاف قول وجود دارد ؛ ولى قول صحيح تر نزد مورّخان ، سال ۹۳ هجرى است . گويند كه مدّت حمل وى توسط مادرش ، سه سال به درازا
1.أربع رسائل فى علوم الحديث (المتكلِّمون فى الرجال) ، ص ۱۴۴ . همچنين براى اطلاع بيشتر ، ر .ك : تاريخ بغداد ، ج۹ ، ص۲۵۵ ـ ۲۶۶ (ش۴۸۳۰) ؛ تذكرة الحفّاظ ، ج۱ ، ص۱۹۳ ـ ۱۹۷ (ش۱۸۷) ؛ سير أعلام النبلاء ، ج۷ ، ص۲۰۲ ـ ۲۲۸ (ش۸۰) ؛ طبقات الحفّاظ ، ص۹۸ (ش۱۷۶) .
2.منسوب است به اَوزاع ، روستايى در نزديكى دمشق .
3.ر .ك : سير أعلام النبلاء ، ج۷ ، ص۱۰۷ ـ ۱۳۴ (ش۴۸) ؛ تذكرة الحفّاظ ، ج۱ ، ص۱۷۸ ـ ۱۸۳ (ش۱۷۷) ؛ الجرح والتعديل ، ج۱ ، ص۱۸۴ ـ ۲۱۸ ؛ طبقات الحفّاظ ، ص۹۳ (ش۱۶۸) .
