بوده اند و در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله متولّد شده اند و به هنگام وفات پيامبر صلى الله عليه و آله به سنّ تكليف نرسيده بوده اند . ذكر اين عدّه در شمار صحابيان ، بدان جهت است كه در صورت مزبور ، گمان قوى وجود دارد كه پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را ديده است ؛ زيرا صحابيان ، فرزندان تازه متولّد شده خود را نزد پيامبر صلى الله عليه و آله مى بردند تا به آنها نظر كرده ، در حقّشان دعا كند .
۳ . كسانى كه در كتاب هاى تأليف شده پيش از الإصابة ، در شمار «مُخَضْرَمين» ۱ ذكر شده اند و مخضرمين ، به اتّفاق اهل حديث ، از صحابيان به شمار نمى آيند ؛
۴ . كسانى كه در كتاب هاى ديگرى كه در شناخت صحابيان نوشته شده ، به اشتباه در شمارِ صحابيان ذكر شده اند (كه علّت اشتباه مؤلّف نيز ذكر شده است) .
ابن حجر به طور معمول ، نام كسانى را كه به نقل حديث هر صحابى پرداخته اند ، ذكر مى كند و به بيان يك نمونه و يا بيشتر از احاديث صاحب شرح حال مى پردازد و در صورتى كه تاريخ وفات وى معلوم باشد و يا اختلافى در اين زمينه وجود داشته باشد ، آن را بيان مى كند .
از نكات ديگرى كه در اغلب شرح حال هاى اين كتاب آمده است ، ذكر شاگردان معروف هر صحابى و جنگ هايى است كه وى در آنها همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بوده است ، و نيز فتوحاتى كه در عصر خلفاى راشدين ، واقع شده و وى در آنها حضور داشته است .
۲ . كتاب هاى طبقات
«طبقه» در اصطلاح ، به رجال هم عصر و رجالى كه در فراگيرى حديث و يا ساير علوم از مشايخِ معيّنى ، مشترك اند ، اطلاق مى شود و كتاب هاى طبقات ،
