پيشه

درباره شغل لقمان نيز گزارش هاى گوناگونى وجود دارد . خيّاطى، نجّارى، چوپانى، و هيزم كشى ، پيشه هايى هستند كه در نقل هاى مختلف به لقمان ، نسبت داده شده اند. بعضى نيز وى را «نجّاد» معرّفى كرده اند، يعنى كسى كه فرش و بستر و بالش مى دوزد ؛ امّا هيچ يك از اين گزارش ها سند محكمى ندارند .
در برخى گزارش ها ذكر شده كه لقمان ، در جامعه بنى اسرائيل ، قضاوت مى كرده است ؛ ^۱ ليكن اين گونه گزارش ها برخلاف رواياتى است كه عدم قبول قضاوت را مبدأ حكمت لقمان مى دانند . ^۲
همچنين به عقيده برخى از پژوهشگران ، اسناد معتبرى وجود دارند كه نشان مى دهند لقمان ، علاوه بر حكمت، داراى دانش پزشكى و فنّ بيمارى شناسى و معالجه بيماران نيز بوده است .

نقش انگشتر

غزالى در إحياء العلوم نقل كرده است كه در انگشتر لقمان ، اين جمله منقوش بوده است :
السَّترُ لِما عايَنتَ أحسَنُ مِن إذاعَةِ ما ظَنَنتَ . ^۳
پوشاندن آنچه ديدى بهتر است از افشاى آنچه گمان دارى .

بعثت عيسى عليه السلام و پيامبر خاتم صلى الله عليه و آله ، زندگى مى كرده است .
بر پايه برخى گزارش ها، اوج شهرت لقمان ، با سلطنت كيقُباد ، سرسلسله كيانيان در ايران ، مقارن بوده است . يك نظريّه نيز وجود دارد كه لقمان در حدود ۵۵۴ م ، متولّد شده است. بنا بر اين ، مى توان حدس زد كه از زمان زندگى لقمان تاكنون ، بين دو هزار و پانصد تا سه هزار سال مى گذرد و نه بيشتر .

محلّ زندگى

بر پايه برخى اسناد تاريخى، بلاد شام ، محلّ زندگى و نشو و نماى لقمان بوده است . ^۱ برخى عقيده دارند كه لقمان ، اهل آسياى صغير ^۲ بوده و در دهكده اى موسوم به «آموريوم» ديده به جهان گشوده است. در برخى منابع تاريخى نيز لقمان ، اهل اَيْله ^۳ خوانده شده است.
بر پايه برخى روايات، لقمان ، بخشى از عمر خود را در موصل ، يكى از شهرهاى مهمّ شمال عراق ، سپرى كرده است . شهر ديگرى كه جايگاه زندگى لقمان در آخرين سال ها و يا روزهاى عمر وى شناخته مى شود، شهر رَمله ^۴ است .