185
حکمت نامه لقمان

۲۸۵.الإخوانـ به نقل از حسن ـ: لقمان به پسرش گفت: پسرم! «پس از تقواى الهى ، انتخاب رفيق صالح را براى خود ترك مكن».

۲۸۶.الاختصاصـ به نقل از اَوزاعى، درباره آنچه لقمان عليه السلام به پسرش گفت ـ: پسرم! رفيق و همراه صالح داشتن، بهتر از تنهايى است.

۲۸۷.محبوب القلوب :لقمان گفت : «پسرم ! نزد اهل حكمت، حكيمانه سخن بگو ، و با اهل دانش و ياد[ِ خدا] همنشينى كن ؛ چرا كه اين كار، باعث زنده نگه داشتن دانش است و در دل ها فروتنى ايجاد مى كند» .

۲۸۸.مُحاضَرات الاُدباء :لقمان گفت : «هر گاه خواستى با مردى رفاقت كنى ، دقّت كن ؛ اگر نيكى هايش بيشتر بود، با او رابطه برقرار كن» .

۲۸۹.خزانة الخيال :لقمان به پسرش گفت : «پسرم ! . . . با كسى دوستى كن كه فريب دنيا را نخورَد و روز حسابرسى، پشيمان نگردد ... ».

۷ / ۲۰

كسى كه شايسته همنشينى نيست

۲۹۰.العقد الفريد :لقمان به پسرش گفت: «پسرم! از مردمِ بد، به خدا پناه ببر، و از خوبانشان نيز بر حذر باش» .


حکمت نامه لقمان
184

۲۸۵.الإخوان عن الحسن :قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لا تَعدُ بَعدَ تَقوَى اللّهِ مِن أن تَتَّخِذَ صاحِباً صالِحاً . ۱

۲۸۶.الاختصاص عن الأوزاعيّـ فيما قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ ـ: يا بُنَيَّ ، الصّاحِبُ الصّالِحُ خَيرٌ مِنَ الوَحدَةِ . ۲

۲۸۷.محبوب القلوب :قالَ لُقمانُ : يا بُنَيَّ ، تَكَلَّم بِالحِكمَةِ عِندَ أهلِها ، وعَلَيكَ بِمُجالَسَةِ أهلِ الذِّكرِ ، فَإِنَّها مَحياةٌ لِلعِلمِ ، وتُحدِثُ فِي القُلوبِ خُشوعا . ۳

۲۸۸.محاضرات الاُدباء :قالَ لُقمانُ : إذا أرَدتَ مُصاحَبَةَ رَجُلٍ فَانظُر ، فَإِن كانَ مَحاسِنُهُ أكثَرَ فَارتَبِطهُ . ۴

۲۸۹.خزانة الخيال :قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ : أي بُنَيَّ ... اِصحَب مَن لا يَغتَرُّ بِالدُّنيا ، ولا يَندَمُ يَومَ الحِسابِ ... . ۵

۷ / ۲۰

مَن لا يَنبَغي مُجالَسَتُهُ

۲۹۰.العقد الفريد :قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، اِستَعِذ بِاللّهِ مِن شِرارِ النّاسِ ، وكُن مِن خِيارِهِم عَلى حَذَرٍ . ۶

1.الإخوان : ص ۱۱۰ ح ۲۵ .

2.الاختصاص : ص ۳۳۷ ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۴۲۸ ح ۲۳ .

3.محبوب القلوب : ج ۱ ص ۲۰۴ .

4.محاضرات الاُدباء : ج ۳ ص ۱۰ .

5.خزانة الخيال : ص ۵۶۸ .

6.العقد الفريد : ج ۳ ص ۱۵۲ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه لقمان
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همكاری: مهدی غلامعلی، ترجمه: جعفر آریایی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1706
صفحه از 328
پرینت  ارسال به