157
حکمت نامه لقمان

۲۳۱.البصائر و الذخائر :لقمان گفت : «گرسنگى ، بهترين خورش است ».

۷ / ۶

ادبِ ميهمانى

۲۳۲.البداية و النهايةـ به نقل از ابو سعيد ـ: لقمان به پسرش گفت: «پسرم! [بكوش] جز پرهيزگاران ، غذاى تو را نخورند».

۷ / ۷

ادبِ تخلّى

۲۳۳.امام باقر عليه السلام :لقمان به پسرش گفت: «طولانى نشستن براى تخلّى ، موجب بواسير مى گردد» .
اين جمله بر درِ مستراح ، نوشته شد .

۲۳۴.مجمع البيان :بعضى مى گويند: مولاى لقمان ، داخل مستراح شد و نشستن در آن را طول داد. لقمان او را بانگ زد كه: «طولانى نشستن براى قضاى حاجت ، كبد را به درد مى آورد و موجب بواسير مى گردد، و حرارت به سر مى رسد. پس سبك بنشين و پاشو» .
راوى مى گويد : لقمان ، حكمتش را بر درِ مستراح نوشت .

۲۳۵.كشف اللثام :حمّاد از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود : «لقمان به پسرش گفت : هر گاه خواستى قضاى حاجت كنى ، جاى دورى برو » .
و در بعضى كتاب ها ، از بعضى از امامان عليهم السلام براى ما روايت شده كه لقمان به ساختن مستراحى در خانه فرمان داد . مردم به مكان نپوشيده اى از خانه اشاره كردند .
لقمان گفت : اى مردم ! خداوند عز و جل وقتى انسان را آفريد، جاى خارج شدن زوايد غذاها را از بدن او، در پوشيده ترين جاى بدنش قرار داد . اين چنين شايسته است كه مستراح، در پوشيده ترين جاى خانه باشد ».


حکمت نامه لقمان
156

۲۳۱.البصائر والذخائر :[قالَ] لُقمانُ : نِعمَ الاُدُمُ الجوعُ . ۱

۷ / ۶

أدَبُ الضِّيافَةِ

۲۳۲.البداية والنهاية عن أبي سعيد :قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لا يَأكُل طَعامَكَ إلاَّ الأَتقِياءُ . ۲

۷ / ۷

أدَبُ التَّخَلّي

۲۳۳.الإمام الباقر عليه السلام :قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ : طولُ الجُلوسِ عَلَى الخَلاءِ يورِثُ الباسورَ ، فَكَتَبَ هذا عَلى بابِ الحُشِّ . ۳

۲۳۴.مجمع البيان :قيلَ : إنَّ مَولاهُ دَخَلَ المَخرَجَ فَأَطالَ فيهِ الجُلوسَ ، فَناداهُ لُقمانُ : إنَّ طولَ الجُلوسِ عَلَى الحاجَةِ يُفجَعُ مِنهُ الكَبِدُ ، ويورَثُ مِنهُ الباسورُ ، ويَصعَدُ الحَرارَةُ إلَى الرَّأسِ ، فَاجلِس هَوناً ، وقُم هَوناً .
قالَ : فَكَتَبَ حِكمَتَهُ عَلى بابِ الحُشِّ . ۴

۲۳۵.كشف اللثام :قَولُ الصّادِقِ عليه السلام في خَبرِ حَمّادٍ : إنَّ لُقمانَ قالَ لاِبنِهِ : إذا أرَدتَ قَضاءَ حاجَتِكَ فَأَبعِدِ المَذهَبَ فِي الأَرضِ .
وفي بَعضِ الكُتُبِ : رَوَينا عَن بَعضِهِم عليهم السلامأنَّهُ أمَرَ بِابتِناءِ مَخرَجٍ فِي الدّارِ فَأَشاروا إلى مَوضِعٍ غَيرِ مُستَتِرٍ مِنَ الدّارِ .
فَقالَ : يا هؤُلاءِ ، إنَّ اللّهَ عَزَّ وجَلَّ لَمّا خَلَقَ الإِنسانَ خَلَقَ مَخرَجَهُ في أستَرِ مَوضِعٍ مِنهُ، وكَذلِكَ يَنبَغي أن يَكونَ المَخرَجُ في أستَرِ مَوضِعٍ فِي الدّارِ . ۵

1.البصائر والذخائر : ج ۲ ص ۱۷۳ الرقم ۵۵۳ .

2.البداية والنهاية : ج ۲ ص ۱۲۹ ، الدر المنثور : ج ۶ ص ۵۷ .

3.تهذيب الأحكام : ج ۱ ص ۳۵۲ ح ۱۰۴۱ ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۴۲۴ ذيل ح ۱۸ .

4.مجمع البيان : ج ۸ ص ۴۹۵ ، بحار الأنوار : ج ۱۳ ص ۴۲۴ ذيل ح ۱۸ .

5.كشف اللثام : ج ۱ ص ۲۱۷، دعائم الاسلام : ج ۱ ص ۱۰۴ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه لقمان
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری‌شهری، با همكاری: مهدی غلامعلی، ترجمه: جعفر آریایی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1791
صفحه از 328
پرینت  ارسال به