۳۸۱.الطبقات الكبرى ـ به نقل از ابو سفیانِ راوى، از استادانش در حدیث ـ: سعد بن ابى وقّاص به قصد عیادت سلمان بر او وارد شد. سلمان گریست.
سعد به او گفت: اى ابو عبد اللّٰه! چرا مى‏گریى؟ پیامبر خدا وفات كرد، در حالى كه از تو خشنود بود. به علاوه، به دیدار یارانت مى‏روى و در حوض [كوثر] بر پیامبر صلی الله علیه و اله وارد مى‏شوى.
سلمان گفت: به خدا سوگند، از سرِ ناشكیبایى بر مرگ و یا حرص به دنیا نمى‏گریم؛ بلكه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله به ما سفارش كرد كه توشه هر كدامتان از دنیا چون توشه مسافر باشد و اكنون پیرامون من این همه اثاث است!
پیرامونش كاسه‏اى یا آفتابه‏اى یا تَشتى بود.
پس سعد به او گفت: اى ابو عبد اللّه! سفارشى به ما بكن تا پس از تو به آن عمل كنیم.
سلمان گفت: اى سعد! در تصمیمت هنگام تصمیم‏گیرى، و در حكم کردنت هنگام داورى، و در دستت هنگام تقسیم [بیت المال‏]، خدا را به یاد داشته باش.

۳۸۱.الطبقات الكبرى عن أبي سفيان عن أشياخه: دَخَلَ سَعدُ بنُ أبي وَقّاصٍ عَلى سَلمانَ يَعودُهُ،
فَبَكىٰ سَلمانُ، فَقالَ لَهُ سَعدٌ: ما يُبكيكَ يا أبا عَبدِ اللّهِ؟ تُوُفِّيَ رَسولُ اللّه صلی الله علیه و اله وهُوَ عَنكَ راضٍ، وتَلقىٰ أصحابَكَ، وتَرِدُ عَلَيهِ الحَوضَ!
قالَ سَلمانُ: وَاللّهِ، ما أبكي جَزَعاً مِنَ المَوتِ، ولا حِرصاً عَلَى الدُّنيا، ولٰكِنَّ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و اله عَهِدَ إلَينا عَهداً فَقالَ: لِتَكُن بُلغَةُ أحَدِكُم مِنَ الدُّنيا مِثلَ زادِ الرّاكِبِ. وحَولي هٰذِهِ الأَساوِدُ^۱.
قالَ: وإنَّما حَولَهُ جَفنَةٌ^۲ أو مَطهَرَةٌ أو إجّانَةٌ^۳، فَقالَ لَهُ سَعدٌ: يا أبا عَبدِ اللّهِ، اعهَد إلَينا بِعَهدٍ نَأخُذهُ بَعدَكَ.
فَقالَ: يا سَعدُ، اذكُرِ اللّهَ عِندَ هَمِّكَ إذا هَمَمتَ، وعِندَ حُكمِكَ إذا حَكَمتَ، وعِندَ يَدِكَ إذا قَسَمتَ.^۴