۱۳ / ۳
فراوانی مصیبت و بیماری
۳۵۶.امام على علیه السلام: هر که عمرش دراز شود، مصیبتهایش فراوان میگردد.
۳۵۷.امام علی علیه السلام: هر کس عمرش کوتاه شود، مصیبتش در جان خود اوست و هر کس عمرش دراز شود، مصیبتهایش پیاپی میشوند و در خود و دوستانش چیزهایی ناخوشایند میبیند.
۳۵۸.امام علی علیه السلام: هر کس عمرش دراز گردد، به مرگ عزیزان و دوستانش دردمند میشود.
۳۵۹.امام علی علیه السلام: هر کس زیاد عمر کند، دوستانش را از دست میدهد.
۳۶۰.امام على علیه السلام: هر کس ماندن را دوست دارد، براى مصیبتها، دلى پُرشکیب آماده کند.
۳۶۱.امام على علیه السلام: حاصل زندگى دراز، بیمارى و پیرى است.
۳۶۲.امام على علیه السلام: هر گاه [موى] سیاه تو سپید شود، خوشترین [دوران عمر] تو از بین میرود.
۳۶۳.امام علی علیه السلام ـ در حکمتهای منسوب به ایشان ـ: هر کس به هفتاد برسد، بدون بیماری، دردمند میشود.