۹ / ۲
درست نشناختن خداوند
۲۵۸.كفایة الأثر ـ به نقل از هشام [بن حكم] ـ: در محضر امام صادق علیه السلام بودم كه معاویة بن وَهْب و عبد الملک بن اعیَن وارد شدند. معاویة بن وَهب به ایشان گفت: اى فرزند پیامبر خدا! در باره این خبرى كه روایت شده است و مىگوید كه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله پروردگارش را دید، چه مىفرمایید؟ در چه صورتى، او را دید؟ و نیز در باره حدیثى كه روایت كردهاند كه مؤمنان، پروردگار خود را در بهشت مىبینند، او را در چه صورتى مىبینند؟
ایشان لبخندى زد و سپس فرمود: «اى معاویه! چه قدر زشت است براى مردى كه هفتاد یا هشتاد سال از عمرش مىگذرد و در مُلك خدا زندگى مىكند و از نعمتهایش مىخورد؛ امّا او را چنان كه باید، نمىشناسد!».
آن گاه افزود: «اى معاویه! محمّد صلی الله علیه و اله، پروردگار بزرگ و والایش را با چشم سر ندید. دیدن، دو گونه است: دیدن با دل و دیدن با چشم. بنا بر این، كسى كه [آن را] دیدن با دل بداند، او به راه صواب رفته، و كسى كه بگوید مقصود، دیدن با چشم سر است، به خدا و آیات او، كافر گشته است؛ زیرا پیامبر خدا صلی الله علیه و اله فرموده است:" هر كس خدا را به مخلوقش تشبیه كند، كافر است"».
۹ / ۳
سبک شمردن نماز
۲۵۹.قرب الإسناد ـ به نقل از بکر بن محمّد ازدى ـ: نزد امام صادق علیه السلام نشسته بودم که ابو بصیر از ایشان در باره حور العین پرسید و گفت: فدایت شوم! آنان از مخلوقات دنیایى اند، یا از مخلوقات بهشتى؟ فرمود: «تو را به اینها چه کار؟ بر نماز مواظبت کن. همانا آخرین چیزى که پیامبر صلی الله علیه و اله بِدان سفارش و ترغیب کرد، نماز بود. مبادا کسی از شما نمازش را سبک بشمارد، در جوانی، آن را کامل به جا نیاورد و در پیری هم توان آن را نداشته باشد و چه سخت است دزدی از نماز!».
