۲۵۳.امام علی علیه السلام ـ در مناجاتش ـ: خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و بر من رحم کن آن گاه كه نشانه‏ام از این دنیا بریده می‏گردد و یادم از میان آفریدگان محو می‏شود و همچون فراموش شدگان از یاد می‏روم. معبود من! سنّم بالا رفته و استخوانم نازک گشته و روزگار بر من اثر نهاده و اَجَلم نزدیک شده و روزگارم سپری گشته و زیبایی‏ها و شهوتم رفته و آثار و دنباله‏اش مانده و پیکرم فرسوده شده و بندهای بدنم بریده و اندامم از هم پاشیده و در گروی عمل خویش مانده‏ام. معبود من! گناهانم مرا خاموش کرده و گفتارم را قطع نموده‏اند و هیچ حجّت و عذری ندارم. معبود من! به گناهم اقرار دارم، به جرمم معترفم، اسیر بدی خویشم و در گروی کار خود، بی‏باک در خطاکاریِ خویشم و سرگردان از هدفم و بریده از همه جا. پس بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و بر من احسان کن و از من در گذر.

۲۵۳.الإمام عليّ علیه السلامـ في مُناجاتِهِ ـ: اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ وَارحَمني إذَا انقَطَعَ مِنَ الدُّنيا أثَري،‏ وَ امتَحىٰ‏ مِنَ المَخلوقينَ ذِكري، وصِرتُ مِنَ المَنسِيِّينَ كَمَن قَد نَسِيَ. إلٰهي، كَبِرَ سِنّي، و دَقَّ عَظمي، و نالَ الدَّهرُ مِنّي، وَ اقتَرَبَ أجَلي، و نَفِدَت أيّامي، و ذَهَبَت مَحاسِني، و مَضَت شَهوَتي، و بَقِيَت تَبِعَتي، و بَلِيَ جِسمي، وَ تَقَطَّعَت أوصالي، و تَفَرَّقَت أعضائي، و بَقيتُ مُرتَهَناً بِعَمَلي. إلٰهي، أفحَمَتني ذُنوبي، وَ انقَطَعَت مَقالَتي، و لا حُجَّةَ لي. إلٰهي، أَنَا المُقِرُّ بِذَنبِي، المُعتَرِفُ بِجُرمِي، الأَسيرُ بِإِساءَتي، المُرتَهَنُ بِعَمَلِي، المُتَهَوِّرُ في خَطيئَتِي، المُتَحَيِّرُ عَن قَصدِي، المُنقَطَعُ بي؛ فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ و تَفَضَّل عَلَيَّ، وَ تَجَاوَز عَنّي‏.^۱