163
حکمت نامه سالمند (و اندرزنامه جوان)

۲۵۱. الفضائل ـ به نقل از شادان بن جبرئیل ـ: امام صادق علیه السلام در مسجد الحرام در مقام ابراهیم نشسته بود که مردی سالمند و بزرگ‏سال که عمرش را در نافرمانی سپری کرده بود، آمد و به امام صادق علیه السلام نگریست و گفت: چه شفیع خوبی برای گناهکاران! سپس پرده‏های کعبه را گرفت و شروع به سرودن کرد:

به
حقّ نور چهره‏ات،‏ای ولی!
به حقّ نور چهره‌ات، ای ولی!
به حقّ [پیامبر] هاشمی ابطحیبه حقّ قرآن، که به او وحی می‏شد
به
حقّ وصیّ دلاور و قهرمانش
به
حقّ دو پور پاک علی
و
مادرشان، دخت نیک زکی
به
حقّ همه امامان پیشین
که بر طریقه جدّشان، پیامبر، رفتندبه
حقّ قائم مهدی
خطای بنده بدکارت را بیامرز آن گاه شنید که هاتفی ندا می‏دهد: «ای پیر! گناهانت بزرگ بود؛ امّا به احترام شفیعانت، همه آنها را آمرزیدیم. اگر آمرزش گناهان زمینیان را می‏خواستی، می‏آمرزیدیم، جز پی کننده شتر صالح و کُشندگان پیامبران و امامان پاک را».

۲۵۲.فلاح السائل ـ به نقل از جمیل بن درّاج ـ: مردى خدمت امام صادق علیه السلام رسید و گفت: سَرورم! سنّم بالا رفته و نزدیکانم مرده‏اند و مى‏ترسم مرگ به سراغم آید و کسى را ندارم که با او خو بگیرم و معاشرت کنم.
امام علیه السلام به او فرمود: «بعضى از برادران مؤمن تو هستند که از خویشاوند نَسبى یا سببى، نزدیک‏ترند. دمخور شدن تو با چنین کسانى، بهتر از دمخور شدن با نزدیکان است. با این حال، تو را به دعا کردن توصیه مى‏کنم و این که در پس هر نمازى بگویى: "بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست. بار خدایا! صادق گفت که تو فرموده‏اى: در هیچ کارى به اندازه گرفتن جان بنده مؤمنم، دو دل نمى‏شوم: او مرگ را خوش ندارد و من ناراحتى او را خوش ندارم. بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و در فَرَج و عافیت و پیروزى ولیّت تعجیل فرما و مرا در باره خودم و هیچ یک از عزیزانم، دچار غم مساز"».


حکمت نامه سالمند (و اندرزنامه جوان)
162

۲۵۱. الفضائل لشاذان بن جبرئيل عن الإمام الصّادق علیه السلام‏: أنَّهُ كانَ جالِساً فِي الحَرَمِ في مَقامِ إبراهيمَ فَجاءَه رَجُلٌ شَيخٌ كَبيرٌ قَد فَنِيَ‏ عُمُرُهُ‏ فِي‏ المَعصِيَةِ، فَنَظَرَ إلَى الصّادِقِ علیه السلام فَقالَ: نِعمَ الشَّفيعُ إلَى اللّهِ لِلمُذنِبينَ، ثُمَّ أخَذَ بِأَستارِ الكَعبَةِ و أنشَأَ يَقولُ:‏

بِحَقِّ جَلَاءِ وَجهِكَ‏ يا وَلِیّي‏بِحَقِّ جَلَاءِ وَجهِكَ‏ يا وَلِیّي‏
بِحَقِّ الهاشِمِيِّ الأَبطَحِيِّبِحَقِّ الذِّكرِ إذ يُوحىٰ إلَيهِ‏
بِحَقِّ وَصِيِّهِ البَطَلِ الكَمِيِّ۱[بِحَقِّ
الطّاهِرَينِ ابنَي عَلِيٍّ‏
و اُمِّهِمَا ابنَةِ البَرِّ الزَّكِيِّ]۲بِحَقِّ أئِمَّةٍ سَلَفوا جَميعاً
عَلىٰ مِنهاجِ جَدِّهِمُ النَّبِيِّبِحَقِّ القائِمِ المَهدِيِّ إلّا
غَفَرتَ خَطيئَةَ العَبدِ المسِي‏ءِ قالَ فَسَمِعَ هاتِفاً يَقولُ: يا شَيخُ، كانَ ذَنبُكَ عَظيماً و لٰكِن غَفَرنا لَكَ جَميعَ ذُنوبِكَ لِحُرمَةِ شُفَعائِكَ، فَلَو سَأَلتَنا ذُنوبَ أهلِ الأَرضِ لَغَفَرنا لَهُم غَيرَ عاقِرِ النّاقَةِ و قَتَلَةِ الأَنبِياءِ و الأَئِمَّةِ الطّاهِرينَ.۳

۲۵۲.فلاح السائل عن جَميل بن دَرّاجٍ: دَخَلَ رَجُلٌ عَلىٰ‏ أبي عَبدِ اللّهِ علیه السلام فَقالَ لَهُ: يا سَيِّدي، عَلَت سِنّي وماتَ أقاربي، وأنَا خائِفٌ أن يُدرِكَنِي المَوتُ ولَيسَ لي مَن آنَسُ بِهِ وأرجِعُ إلَيهِ. فَقالَ لَهُ: إنَّ مِن إخوانِكَ المُؤمِنينَ مَن هُوَ أقرَبُ نَسَباً أو سَبَباً، واُنسَكَ بِهِ خَيرٌ مِن اُنسِكَ بِقَريبٍ، ومَعَ هٰذا فَعَلَيكَ بِالدُّعاءِ، وأن تَقولَ في عَقيبِ كُلِّ صَلاةٍ: اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ‏ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ، اللّٰهُمَّ إنَّ الصّادِقَ قالَ: إنَّكَ قُلتَ: ما تَرَدَّدتُ في شَي‏ءٍ أنَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدي في قَبضِ روحِ عَبدِيَ المُؤمِنِ؛ يَكرَهُ المَوتَ وأكرَهُ مَساءَتَهُ، اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلىٰ‏ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّل لِوَلِيِّكَ الفَرَجَ وَالعافِيَةَ وَالنَّصرَ، ولا تَسُؤني في نَفسي ولا في أحَدٍ مِن أحِبَّتي.۴

1..
الکَميّ: الشجاع (مجمع البحرین: ج ۳
ص ۱۵۹۷ «کما»).

2.. ما بین المعقوفتین لیس
في المصدر وأثبتناه من بحار الأنوار.

3.. الفضائل لشاذان بن جبرئیل: ص۵۸، بحار الأنوار ج۹۴ ص۲۰ ح۱۴.

4.. فلاح السائل: ص۳۰۳ ح۲۰۵.

  • نام منبع :
    حکمت نامه سالمند (و اندرزنامه جوان)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری محمدحسین صالح آبادی؛ مترجم: عبدالهادی مسعودی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1543
صفحه از 362
پرینت  ارسال به