۲۳۱.امام صادق علیه السلام: آدمى تا چهل سالگى میدان دارد. چون به چهل رسید، خداوند عزّ و جل به دو فرشتهاش وحى میفرماید که: «من بندهام را عمرِ به اندازه دادم. پس در کار او سختگیرى کنید و کارهایش را از کم و زیاد و خُرد و کلان حفظ کنید و بنویسید».
۸ / ۴
جبران گذشتهها
۲۳۲.پیامبر خدا صلی الله علیه و اله: هر کس در باقیمانده عمر خویش کار نیک کند، به گناهان گذشتهاش مؤاخذه نمیشود و هر کس در باقیمانده عمرش [گناه و] بدى کند، در باره اعمال سراسر عمرش بازخواست میشود.
۲۳۳.امام علی علیه السلام ـ در حکمتهای منسوب به ایشان ـ: سزاوار است که انسان در نهان، از خداوند بهراسد و جانش را از عیب بپاید و در پیری بر نیکی[های خود] بیفزاید.
۲۳۴.امام على علیه السلام: در آخر عمرت، آنچه را در اوّل آن تباه کردهاى، جبران کن تا در بازگشتگاهت نیکبخت باشى.
۸ / ۵
تدبیر نیکو برای میراث
۲۳۵.الکافى ـ به نقل از مسعدة بن صدقه ـ: امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر از عمرت دو روز باقى مانده باشد، یکى از آن دو روز را براى ادب (آموزش و تربیت) خود صرف کن تا براى روز مُردنت از آن کمک بگیرى».
گفته شد: آن کمک گرفتن چیست؟
فرمود: «این که آنچه را پس از خود مىگذارى، تدبیر نیکو و محکمکارى کنى».