ابتدايى تا مراحل پايانى تحصيل ، حديث ، جزو درس ها قرارگرفت . ^۱
اين نگاه به گذشته و گستره نيازها و پرسش هاى جديد ، برنامه ريزان آموزشى و پژوهشى را فرا مى خواند كه حديث و دانش هاى وابسته بدان را در برنامه ها جاى دهند .
قرآن و حديث ، دو مصدر دين شناسى و مادر علوم اسلامى به شمار مى روند و نبايد در حاشيه برنامه هاى نهادهاى تعليمى و آموزشى قرارگيرند . نبايد فرزندان ، عرصه را بر مادر ، تنگ كنند و آن را از صحنه به دور سازند يا در حاشيه قرار دهند .
حاشيه نشينى حديث ، اين ضرر را داشته كه هنوز بسيارى از قلمروهاى آن ، به تعليم ، بلكه تحقيق ، درنيامده است . روايات مربوط به معارف ، اخلاق ، آداب و رسوم و ادعيه و زيارات ، هنوز بِكر باقى مانده اند . حديث ، در حاشيه و به دنبال فقه و اصول ، گام بر مى دارد و تا آن جا بدان توجه مى شود كه فقه و اصول ، دامن گسترده باشند .
بر پيروان سنّت و عترت ، فرض است كه حديث را در همه قلمروها و با همه دانش هاى بايسته آن ، منظور كنند و آن را از انحصار منبر وعظ و كرسى فقه ، خارج سازند .
به اميد روزى كه حديث و دانش هايش جايگاهى شايسته در برنامه آموزشى حوزه ها به دست آورد و رشته اى تخصّصى را به خود اختصاص دهد و مراكز آموزش عالى ، به علوم حديث ، به عنوان يك گروه مستقل آموزشى بنگرند .
واللّه ولىّ التّوفيق .