آن دو از يكديگر جدا نمى شوند . از اين رو ، امت اسلام ، قرآن و عترت و كتاب و سنّت را رها ساختند .
امام خمينى نيز رنج مهجوريت قرآن را چنين بيان كرده است :
. . . تا آن جا كه قرآن كريم را كه براى رشد جهانيان و نقطه جمع همه مسلمان ها بلكه عائله بشرى است و از مقام شامخ احديت به كشف تام محمدى صلى الله عليه و آله تنزل كرد كه بشريت را به آنچه بايد برسند ، برساند و اين وليده علم الاسماء را از شر شياطين و طاغوت ها رها سازد و جهان را به قسط و عدل رساند و حكومت را به دست اولياءاللّه معصومين ـ عليهم صلوات الاولين و الآخرين ـ بسپارد تا آنان به هر كه صلاح بشريت است بسپارند ، چنان از صحنه خارج نمودند كه گويى نقشى براى هدايت ندارد . ^۱

اينك كه به اجمال از پيشينه غم آلود جدايى قرآن و سنت سخن رفت و بر همراهى حديث با قرآن تأكيد شد ، اين پرسش ، خود مى نمايد كه حديث (سنّت) در جنب قرآن ، چه نقشى دارد؟ كدامين گره قرآن با حديث باز مى شود؟ چرا كه از يك سو قرآن ، خود را نور معرفى كرده و در پرتوافشانى ، به غير خود ، نيازمند نيست ، ^۲ و از سوى ديگر ، قرآن ، بيان ^۳ و تبيان ^۴ است و از روشنگرىِ جز خود ، بى نياز . و از طرف ديگر ، جامع است به استناد : اليوم أكملت لكم دينكم ^۵ ؛ لارطب ولايابس إلاّ في كتاب مبين ^۶ ؛ ما فرّطنا في الكتاب من شيء ^۷ و آيات ديگر . ^۸

حديث ، ممنوع شد و از خلافت عترت جلوگيرى به عمل آمد و اين ، ضايعه اى جبران ناپذير براى جامعه اسلامى بود .
از سوى ديگر ، برخى تنها حديث را برگرفته و به مهجوريت قرآن ، دامن زدند و تا آن جا پيش رفتند كه ظهور قرآن را بدون حديث ، حجت ندانسته ^۱ و كناره گيرى از قرآن و روى آوردن به حديث را عاقبت به خيرى تلقى كردند . ^۲ و نيز تا بدان جا كشيده شد كه اهتمام عالمان به تفسير قرآن كريم ، ذبح علمى شمرده شد ^۳ و تخصص در علوم اسلامى بويژه فقه بدون فراگيرى آيه اى از قرآن ، ميسور گشت . ^۴ شكل گيرى نحله اى با عنوان «أهل الأخبار» ^۵ يا «اخباريگرى» حكايت از اين دارد . علاّمه طباطبايى در تفسير ارزشمند خود ، پس از نگاهى دردآلود به اين گذشته اسف بار مى گويد :
إن أهل السنة أخذوا بالكتاب وتركوا العترة ؛ فآل ذلك إلى ترك الكتاب لقول النبي صلى الله عليه و آله : «إنهما لن يفترقا» . وإن الشيعة أخذوا بالعترة وتركوا الكتاب ؛ فآل ذلك منهم إلى ترك العترة لقوله صلى الله عليه و آله : «إنهما لن يفترقا» ؛ فقد تركت الأُمّة القرآن والعترة (الكتاب والسنّة) معاً» . ^۶
اهل سنّت ، كتاب را گرفته و عترت را رها ساختند و در نتيجه قرآن هم كنار نهاده شد ؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : قرآن و عترت ، جدايى ندارند . شيعيان ، عترت را گرفته ، قرآن را رها كردند و اين به ترك عترت انجاميد ؛ زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود :