رابطه قرآن و حديث ۱
قرآن و حديث ، دو گوهر گران بها و دو گنجينه بى پايان و دو درياى بى كران اند . رسول گرامى ، امت اسلام را به چنگ زدن به آن دو و همراهى با آنها دعوت كرد :
۰.«إنّي تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتي» . ۲
گرچه اين دو گنج ، جدايى بر نمى تابند و در كنار هم ، عامل هدايت اند ، اما مصدريّت و محوريت از آنِ قرآن است .
پيامبر و امامان ، ميزان سنجش گفتار خويش را قرآن قلمداد كرده و انتساب آنچه را با قرآن نسازد ، از خود سلب كرده اند :
۰.خطب النبي صلى الله عليه و آله بمنى فقال :أيها الناس ما جاءكم عني يوافق كتاب اللّه فأنا قلته وما جاءكم يخالف كتاب اللّه فلم أقله . ۳
۰.عن أبي عبداللّه عليه السلام قال :ما لم يوافق من الحديث القرآن فهو زخرف . ۴
با اين همه ، تاريخ قرآن و حديث و گذشته آن دو ، دردآور است . در برهه اى از تاريخ ، نظريه «حَسْبُنا كتاب اللّه » غلبه يافت و عترت و سنّت ، كنار نهاده شدند ؛ كتابت
