53
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۲ / ۱۴

آموختن حكمت به فرزندان

۳۰.معانى الأخبارـ به نقل از شُرَيح بن هانى ـ: اميرمؤمنان از فرزندش حسن عليه السلام پرسيد: «عقل به چه معناست ؟» .
حسن عليه السلام گفت : اين كه دلت ، آنچه را به آن سپردى ، نگه دارد .
پرسيد : «دورانديشى چيست ؟» .
پاسخ داد : منتظر فرصت باشى و به محض امكان ، عمل كنى .
پرسيد : «بزرگوارى يعنى چه ؟» .
پاسخ داد : تحمّل خسارت ها و بنيان نهادن بزرگى ها .
پرسيد : «بزرگى چيست ؟» .
گفت : اجابتِ درخواست كننده و بخشيدن آنچه رسيده است .
پرسيد : «بخل شديد (شُحّ) ، يعنى چه ؟» .
پاسخ داد : [اين كه] كم را هم اسراف ببينى و انفاق را تلف .
پرسيد : «رقّت (/ سرقت) ، به چه معناست ؟» .
پاسخ داد : پى جويىِ اندك و منع از چيزِ كم .
پرسيد : «تكلّف (به زحمت ، چيزى را عهده دار شدن) ، يعنى چه ؟» .
گفت : اعتماد به كسى كه تو را ايمن نمى كند و توجّه به آنچه به كارَت نمى آيد .
پرسيد : «نابخردى (جهل) چه معنايى دارد ؟» .
پاسخ داد : به شتاب جَستن براى استفاده از فرصت ، پيش از فراهم كردن امكانات و خودددارى از پاسخ دهى ؛ و در بسيارى از جاها ، بهترين ياور ، سكوت است ، هر چند سخنور باشى .
سپس امام على ـ كه درودهاى خدا بر او باد ـ رو به فرزند ديگرش حسين عليه السلام كرد و به او فرمود :
«پسر عزيزم ! سروَرى ، يعنى چه ؟» . پاسخ داد : احسان به خويشان و تحمّل گناه ديگران .
پرسيد : «توانگرى به چه معناست ؟» .
پاسخ داد : كمىِ آرزوهايت و خشنودى به آنچه كفايتت مى كند .
پرسيد : «نادارى (فقر)» يعنى چه ؟» .
پاسخ داد : طمع [به ديگران] و نااميدى شديد .
پرسيد : «پستى ، يعنى چه ؟» .
پاسخ داد : اين كه انسان ، خودش را حفظ كند و عائله اش را وا سپارد .
پرسيد : «درشتى، يعنى چه ؟» . پاسخ داد : دشمنى با فرمان روايت ، و نيز با كسى كه بر زيان و سود رساندن به تو تواناست .
سپس امام على عليه السلام به حارث اَعوَر رو كرد و گفت : اى حارث ! اين حكمت ها را به فرزندانتان بياموزيد ، كه مايه فزونى در عقل و دورانديشى و نظر است» .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
52

۲ / ۱۴

تَعليمُ الحِكمَةِ للأَولادَ

۳۰.معاني الأخبار عن شريح بن هانئ :سَأَلَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام ابنَهُ الحَسَنَ بنَ عَلِيٍّ عليه السلام ، فَقالَ : يا بُنَيَّ مَا العَقلُ ؟
قالَ : حِفظُ قَلبِكَ مَا استَودَعتَهُ .
قالَ : فَمَا الحَزمُ ؟
قالَ : أن تَنتَظِرَ فُرصَتَكَ ، وتُعاجِلَ ما أمكَنَكَ .
قالَ : فَمَا المَجدُ ؟
قالَ : حَملُ المَغارِمِ ۱ ، وَابتِناءُ المَكارِمِ .
قالَ : فَمَا السَّماحَةُ ؟
قالَ : إجابَةُ السّائِلِ ، وبَذلُ النّائِلِ .
قالَ : فَمَا الشُحُّ ؟
قالَ : أن تَرَى القَليلَ سَرَفا ، وما أنفَقتَ تَلَفا .
قالَ : فَمَا الرِّقَّةُ ۲ ؟
قالَ : طَلَبُ اليَسيرِ ومَنعُ الحَقيرِ .
قالَ : فَمَا الكُلفَةُ ؟
قالَ : التَّمَسُّكُ بِمَن لا يُؤمِنُكَ ، وَالنَّظَرُ فيما لا يَعنيكَ .
قالَ : فَمَا الجَهلُ ؟
قالَ : سُرعَةُ الوُثوبِ عَلَى الفُرصَةِ قَبلَ الاِستِمكانِ مِنها ، وَالاِمتِناعُ عَنِ الجَوابِ ، ونِعمَ العَونُ الصَّمتُ في مَواطِنَ كَثيرَةٍ وإن كُنتَ فَصيحا .
ثُمّ أقبَلَ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيهِ عَلَى الحُسَينِ ابنِهِ عليه السلام فَقالَ لَهُ :
يا بُنَيَّ ، مَا السُّؤدَدُ ؟
قالَ : اِصطِناعُ ۳ العَشيرَةِ ، وَاحتِمالُ الجَريرَةِ ۴ .
قالَ : فَمَا الغِنى ؟
قالَ : قِلَّةُ أمانِيِّكَ ، وَالرِّضى بِما يَكفيكَ .
قالَ : فَمَا الفَقرُ ؟
قالَ : الطَّمَعُ ، وشِدَّةُ القُنوطِ .
قالَ : فَمَا اللُّؤمُ ؟
قالَ : إحرازُ المَرءِ نَفسَهُ ، وإسلامُهُ عِرسَهُ .
قالَ : فَمَا الخُرقُ ؟
قالَ : مُعاداتُكَ أميرَكَ ، ومَن يَقدِرُ عَلى ضَرِّكَ ونَفعِكَ .
ثُمَّ التَفَتَ إلَى الحارِثِ الأَعوَرِ فَقالَ : يا حارِثُ ، عَلِّموا هذِهِ الحِكَمَ أولادَكُم ، فَإِنَّها زِيادَةٌ فِي العَقلِ وَالحَزمِ وَالرَّأيِ . ۵

1. المَغْرَمُ : ما يلزم به الإنسان من غرامة ، أو يصاب به في ماله من خسارة وما يلحق به من المظالم (مجمع البحرين : ج ۲ ص ۱۳۱۷ «غرم») .

2. في بحار الأنوار : «فما السرقة» .

3. الاصطناع : افتعالٌ من الصنيعة ؛ وهي العطيّة والكرامة والإحسان (النهاية : ج ۳ ص ۵۶ «صنع») .

4. الجَرِيْرَةُ : الجناية والذنب (النهاية : ج ۱ ص ۲۵۸ «جرر») .

5. معاني الأخبار : ص ۴۰۱ ح ۶۲ ، بحار الأنوار : ج ۷۲ ص ۱۹۴ ح ۱۴ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7234
صفحه از 606
پرینت  ارسال به