505
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۱۰ / ۱۷

دعاى امام در دور كردن دشمنان

۴۱۱.طبّ الائمّة عليهم السلامـ به نقل از عبد اللّه بن مفضّل نوفلى ، از پدرش ، از امام حسين عليه السلام ـ: اين، كلماتى است كه چون بگويم ، ديگر باكى ندارم كه جنّ و انس بر ضدّ من گرد هم آيند : به نام خدا و به [يارى] خدا و به سوى خدا و در راه خدا و بر دين پيامبر خدا . خدايا! مرا به توان و حركت و نيرويت ، از شرّ هر كِشنده به نيرنگ و حيله بدكاران ، كفايت كن ، كه من نيكان را دوست مى دارم و با برگزيدگان ، همبستگى دارم ، و خداوند بر محمّدِ پيامبر و خاندانش درود و سلام فرستد !» .

۴۱۲.مهج الدعواتـ از امام حسين عليه السلام (در دعايش) ـ: اى كه كارش كفايت كردن است و سراپرده اش رعايت ، اى كه غايت و انتهايى ، اى برگرداننده بدى و زشتى و گرفتارى ! آزار همه جهانيان از جِنّ و اِنس را از من بگردان ، به حقّ جان هاى نورانى و نام هاى سُريانى و قلم هاى يونانى و كلمه هاى عِبرانى و آنچه از يقين هاى روشنگر كه در لوح ها فرود آمده است .
خدايا! مرا در حفظ و حزب خودت قرار ده ، و نيز در پناه و پرده و سايه حمايتت از هر شيطان رانده شده و دشمن كمين كرده و مُعاند پَست و مخالف ناسپاس و از هر حسود .
به «بسم اللّه » ، شفا خواستم و به نام خدا ، كفايت جُستم و بر خدا توكّل كردم و به او يارى خواستم و او را فريادرسِ خود در برابر هر ظالمى كه ظلم كند و هر ستمكارى كه ستم كند و هر بدرفتارى كه بدرفتارى نمايد و هر كوبنده اى كه بكوبد و هر كسى كه به فرياد ، باز مى دارد ، كه خدا ، بهترين نگهبان و مهربان ترينِ مهربانان است .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
504

۱۰ / ۱۷

دُعاؤُهُ في دَفعِ الأَعداءِ

۴۱۱.طبّ الأئمّة عن عبد اللّه بن المفضّل النوفليّ عن أبيه عن الحسين بن عليّ عليه السلام :كَلِماتٌ إذا قُلتُهُنَّ ما اُبالي مِمَّنِ اجتَمَعَ عَلَيَّ الجِنُّ وَالإِنسُ : بِسمِ اللّه ِ وبِاللّه ِ وإلَى اللّه ِ وفي سَبيلِ اللّه ِ ، وعَلى مِلَّةِ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، اللّهُمَّ اكفِني بِقُوَّتِكَ وحَولِكَ وقُدرَتِكَ شَرَّ كُلِّ مُغتالٍ ۱ وكَيدَ الفُجّارِ ، فَإِنّي اُحِبُّ الأَبرارَ واُوالِي الأَخيارَ ، وصَلَّى اللّه ُ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وآلِهِ وسَلَّمَ . ۲

۴۱۲.مهج الدعوات عن الإمام الحسين عليه السلامـ في دُعائِهِ ـ: يا مَن شَأنُهُ الكِفايَةُ ، وسُرادِقُهُ ۳ الرِّعايَةُ ، يا مَن هُوَ الغايَةُ وَالنِّهايَةُ ، يا صارِفَ السّوءِ وَالسَّوايَةِ وَالضُرِّ ، اصرِف عَنّي أذِيَّةَ العالَمينَ مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ أجمَعينَ ، بِالأَشباحِ النّورانِيَّةِ ، وبِالأَسماءِ السُّريانِيَّةِ ، وبِالأَقلامِ اليونانِيَّةِ ، وبِالكَلِماتِ العِبرانِيَّةِ ، وبما نَزَلَ فِي الأَلواحِ مِن يَقينِ الإِيضاحِ .
اِجعَلنِي اللّهُمَّ في حِرزِكَ وفي حِزبِكَ ، وفي عِياذِكَ وفي سِترِكَ وفي كَنَفِكَ ، مِن كُلِّ شَيطانٍ مارِدٍ ، وَعدُوٍّ راصِدٍ ، ولَئيمٍ مُعانِدٍ ، وضِدٍّ كَنودٍ ۴ ، ومِن كُلِّ حاسِدٍ ، بِبِسمِ اللّه ِ استَشفَيتُ ، وبِسمِ اللّه ِ استَكفَيتُ ، وعَلَى اللّه ِ تَوَكَّلتُ ، وبِهِ استَعَنتُ ، وإلَيهِ استَعدَيتُ عَلى كُلِّ ظالِمٍ ظَلَمَ ، وغاشِمٍ غَشَمَ ، وطارِقٍ طَرَقَ ، وزاجِرٍ زَجَرَ ، فَاللّه ُ خَيرٌ حافِظا وهُوَ أرحَمُ الرّاحِمينَ . ۵

1. الاغتيال : قَتَلَهُ غيلةً ؛ وهوأن يخدعه فيذهب به إلى موضع فإذا صارإليه قتله (الصحاح : ج۵ ص۱۷۸۷ «غيل») .

2. طبّ الأئمّة لابني بسطام : ص ۱۱۶ ، بحار الأنوار : ج ۹۵ ص ۲۲۰ ح ۱۷ .

3. السُّرادِق : هو كلّ ما أحاط بشيء من حائط أو مضرب أو خباء (النهاية : ج ۲ ص ۳۵۹ «سردق») .

4. الكَنوُدُ : الكفور (القاموس المحيط : ج ۱ ص ۳۳۲ «كند») .

5. مهج الدعوات : ص ۳۵۶ ، بحار الأنوار : ج ۹۴ ص ۳۷۴ ح ۱ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7245
صفحه از 606
پرینت  ارسال به