451
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۶ / ۲

دعوت به جهاد

۳۶۸.وقعة صفّينـ پس از يادكرد سخن اميرمؤمنان و امام حسن عليه السلام در فراخوان مردم به جهاد قبل از حركت براى جنگ با معاويه ـ: سپس ، حسين بن على عليه السلام به سخنرانى ايستاد و خدا را ستود و او را ثنا گفت ، آن گونه كه سزاوارش بود و پس از آن فرمود : «اى كوفيان ! شما دوستان [ما] و بزرگواريد و جامه زيرينيد ، و نه رويين . بكوشيد آنچه را ميان شما كهنه گشته ، احيا كنيد و آنچه را بر شما دشوار گشته ، آسان سازيد و آنچه را پراكنده شده ، پيوند دهيد . هان كه جنگ ، شرّش زشت و مزه اش تلخ است و جرعه هايى به سختى فرو رونده است ! هر كس خود را براى آن آماده كند و ساز و برگش را فراهم آورد و جراحت هايش به گاه ورود ، او را رنجيده نكند ، مردِ جنگ است و هر كس بدان بشتابد ، پيش از آن كه هنگامش در رسد و بى آن كه ببيند چه كارى بايد برايش انجام دهد ، سزاوار آن است كه به قومش سودى نرساند و خود را تباه كند . به يارى خدا ، از او مى خواهيم كه با [ايجاد] الفتش ، شما را استوار بدارد» .
سپس فرود آمد و بيشترِ مردم ، دعوت على عليه السلام را در حركت و جهاد ، اجابت كردند .

۶ / ۳

ثابت قدمان با پيامبر ، در جنگ حنين

۳۶۹.تاريخ دمشقـ به نقل از محمّد بن عثمان بن ابى حَرمَله ، وابسته بنى عثمان ، از امام حسين عليه السلام ـ: از زمره ثابت قدمان در جنگ حنين در كنار پيامبر خدا ، عبّاس [بن عبد المطّلب] ، على عليه السلام ، ابوسفيان بن حارث ، عقيل بن ابى طالب ، عبد اللّه بن زبير بن عبد المطّلب ، زبير بن عوّام و اسامة بن زيد بودند .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
450

۶ / ۲

الدَّعوَةُ إلَى الجِهادِ

۳۶۸.وقعة صفّينـ بَعدَ ذِكرِ كَلامِ أميرِ المُؤمِنينَ وَالحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ عليهماالسلام في دَعوَةِ النّاسِ إلَى الجِهادِ قَبلَ المَسيرِ إلَى الحَربِ ـ: ثُمَّ قامَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام خَطيبا ، فَحَمِدَ اللّه َ وأثنى عَلَيهِ بِما هُوَ أهلُهُ ، ثُمَّ قالَ :
يا أهلَ الكوفَةِ ، أنتُمُ الأَحِبَّةُ الكُرَماءُ ، وَالشِّعارُ دونَ الدِّثارِ ۱ ، جِدّوا في إحياءِ ما دَثَرَ بَينَكُم ، وإسهالِ ما تَوَعَّرَ عَلَيكُم ، واُلفَةِ ما ذاعَ مِنكُم . ألا إنَّ الحَربَ شَرُّها ذَريعٌ ، وطَعمُها فَظيعٌ ، وهِيَ جُرَعٌ مُتَحَسّاةٌ ۲ ، فَمَن أخَذَ لَها اُهبَتَها ، وَاستَعَدَّ لَها عُدَّتَها ، ولَم يَألَم كُلومَها ۳ عِندَ حُلولِها ؛ فَذاكَ صاحِبُها ، ومَن عاجَلَها قَبلَ أوانِ فُرصَتِها وَاستِبصارِ سَعيِهِ فيها ؛ فَذاكَ قَمَنٌ ۴ ألاّ يَنفَعَ قَومَهُ ، وأن يُهلِكَ نَفسَهُ . نَسأَلُ اللّه َ بِعَونِهِ أن يَدعَمَكُم بِاُلفَتِهِ .
ثُمَّ نَزَلَ . فَأَجابَ عَلِيّا إلَى السَّيرِ وَالجِهادِ جُلُّ النّاسِ . ۵

۶ / ۳

مَن ثَبَتَ مَعَ النَّبِيِّ يَومَ حُنَينٍ

۳۶۹.تاريخ دمشق عن محمّد بن عثمان بن أبي حرملة مولى بني عثمان عن حسين بن عليّ عليه السلام :كانَ مِمَّن ثَبَتَ مَعَ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَومَ حُنَينٍ : العَبّاسُ ، وعَلِيٌّ عليه السلام ، وأبو سُفيانَ بنُ الحارِثِ ، وعَقيلُ بنُ أبي طالِبٍ ، وعَبدُ اللّه ِ بنُ الزُّبَيرِ بنِ عَبدِ المُطَّلِبِ ، وَالزُّبَيرُ بنُ العَوّامِ ، واُسامَةُ بنُ زَيدٍ . ۶

1. الشِّعارُ : ما ولي الجَسَدَ من الثياب ، والدِّثار : كلّ ما كان من الثياب فوق الشِّعار (الصحاح : ج ۲ ص ۶۹۹ «شعر» و ص ۶۵۵ «دثر») .

2. الحُسوَةُ : الجُرعَة من الشراب مل ء الفم ممّا يُحسى (يشرب) مرّة واحدة (مجمع البحرين : ج ۱ ص ۴۰۸ «حسا») .

3. الكَلْمُ : الجِراحَةُ ، والجمع كلوم (الصحاح : ج ۵ ص ۲۰۲۳ «كلم») .

4. قَمَنٌ وقَمِنٌ وقَمِينٌ : أي خليق وجدير (النهاية : ج ۴ ص ۱۱۱ «قمن») .

5. وقعة صفّين : ص ۱۱۴ ، بحار الأنوار : ج ۳۲ ص ۴۰۴ ؛ شرح نهج البلاغة : ج ۳ ص ۱۸۴ .

6. تاريخ دمشق : ج ۴۱ ص ۱۵ ، كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۵۴۲ ح ۳۰۲۱۴ و ۳۰۲۱۵ وراجع : الإصابة : ج ۴ ص ۷۷ الرقم ۴۶۹۹ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7052
صفحه از 606
پرینت  ارسال به