389
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

فصل پانزدهم : كرامت هاى امام واجابت دعاهايش

۱۵ / ۱

رها شدن دست مردى در طواف

۳۱۶.تهذيب الأحكامـ به نقل از ايّوب بن اَعيَن ، از امام صادق عليه السلام ـ: زنى در حال طواف بود و مردى پشتِ او طواف مى كرد . زن ، ساعدش را بيرون آورد و مرد هم دست خود را كج كرد و بر ساعد او نهاد . خداوند ، دستِ مرد را بر ساعد آن زن ، چنان چسبانْد كه ناچار ، طواف را قطع كرد.
به سوى امير [مكّه] فرستادند و مردم ، گِرد آمدند و فقيهان را خبر كردند . آنان گفتند : دست مرد را قطع كن ؛ زيرا او مرتكب جنايت شده است.
امير گفت : آيا اين جا كسى از فرزندان محمّد ، پيامبر خدا ، هست؟
گفتند : آرى . حسين بن على عليه السلام ديشب آمده است .
به سوى او فرستاد و او را فرا خواند و گفت : ببين اين دو چه شده اند!
امام عليه السلام رو به قبله ، دستانش را بلند كرد و مدّت مديدى دعا كرد . سپس ، نزد زن آمد و دست مرد را از دست زن ، جدا كرد.
امير گفت : آيا اين مرد را به سبب آنچه كرده ، كيفر ندهيم؟
امام عليه السلام فرمود : «نه» . ۱

1. عدم موافقت امام عليه السلام با مجازات آن مرد ، شايد بدين جهت باشد كه رسوايى پيش آمده براى او ، در واقع ، كيفر الهى بوده و همين مجازات ، براى او كافى است .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
388

الفَصلُ الخامِسَ عَشَرَ : إجابة دعوات الإمام وكراماته

۱۵ / ۱

خَلاصُ يَدِ رَجُلٍ فِي الطَّوافِ

۳۱۶.تهذيب الأحكام عن أيّوب بن أعين عن أبي عبد اللّه عليه السلام :إنَّ امرَأَةً كانَت تَطوفُ وخَلفَها رَجُلٌ ، فَأَخرَجَت ذِراعَها ، فَقالَ ۱ بِيَدِهِ حَتّى وَضَعَها عَلى ذِراعِها ، فَأَثبَتَ اللّه ُ يَدَهُ في ذِراعِها حَتّى قَطَعَ الطَّوافَ .
واُرسِلَ إلَى الأَميرِ ، وَاجتَمَعَ النّاسُ ، واُرسِلَ إلَى الفُقَهاءِ ، فَجَعَلوا يَقولونَ : اِقطَع يَدَهُ فَهُوَ الَّذي جَنَى الجِنايَةَ .
فَقالَ : هاهُنا أحَدٌ مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ؟ فَقالوا : نَعَم ، الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام ، قَدِمَ اللَّيلَةَ . فَأَرسَلَ إلَيهِ فَدَعاهُ ، فَقالَ : اُنظُر ما لَقِيا ذانِ !
فَاستَقبَلَ القِبلَةَ ورَفَعَ يَدَيهِ فَمَكَثَ طَويلاً يَدعو ، ثُمَّ جاءَ إلَيها حَتّى خَلَّصَ يَدَهُ مِن يَدِها.
فَقالَ الأَميرُ : ألا نُعاقِبُهُ بِما صَنَعَ ؟ فَقالَ : لا ۲ . ۳

1. في المناقب لابن شهرآشوب : «فمال» بدل «فقال» ، والظاهر أنّه الصواب .

2. لعلّ السبب في عدم موافقة الإمام عليه السلام على عقوبة الرجل ، هو أنّه اُخزي أمام الآخرين ، وهذه عقوبة إلهيّة له ، وهي كافية لعقوبته الدنيوية أيضا .

3. تهذيب الأحكام : ج ۵ ص ۴۷۰ ح ۱۶۴۷ ، المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۵۱ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۱۸۳ ح ۱۰ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7066
صفحه از 606
پرینت  ارسال به