383
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۳۱۱.كامل الزياراتـ به نقل از شهاب بن عبد ربّه ، از امام صادق عليه السلام ـ: چون امام حسين عليه السلام از گردنه بطن بالا رفت ، به يارانش فرمود : «من ، خود را جز كشته شده نمى بينم» .
گفتند : از چه رو ، اى ابا عبد اللّه ؟!
فرمود : «به دليل خوابى كه ديده ام» .
گفتند : آن چيست ؟
فرمود : «سگ هايى را ديدم كه مرا گاز مى گيرند و سخت ترينِ آنها ، سگ پيسه اى بود» .

د ـ رؤياى امام ، قبل از روز عاشورا

۳۱۲.تاريخ الطبرى :عمر بن سعد ، بانگ سر داد : اى سواران خدا ! سوار شويد . بشارتتان باد ! خود نيز با آنان ، سوار شد و پس از نماز عصر ، به سوى آنان (سپاه امام حسين عليه السلام ) تاخت . امام حسين عليه السلام جلو خيمه اش چمباتمه زده و [انحناى ]شمشيرش را به دور پاهايش حلقه كرده بود كه خوابش بُرد و سرش بر زانو ، خم شد . در اين هنگام ، شيون خواهرش زينب عليهاالسلام را شنيد كه به برادرش نزديك شد و گفت : برادرم ! آيا صداها را نمى شنوى كه نزديك شده اند ؟
حسين عليه السلام سرش را بلند كرد و فرمود : «پيامبر خدا را در خواب ديدم كه به من فرمود : تو به سوى ما مى آيى » .
پس خواهرش بر صورت خود زد و گفت : واى بر ما !
امام عليه السلام فرمود : «خواهر عزيزم ! واى بر شما نيست . آرام باش ، خداى رحمان، تو را رحمت كند!


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
382

۳۱۱.كامل الزيارات عن شهاب بن عبد ربّه عن أبي عبد اللّه عليه السلام :لَمّا صَعِدَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام عَقَبَةَ البَطنِ ، قالَ لِأَصحابِهِ : ما أراني إلاّ مَقتولاً .
قالوا : وما ذاكَ يا أبا عَبدِ اللّه ِ ؟!
قالَ : رُؤيا رَأَيتُها فِي المَنامِ .
قالوا : وما هِيَ ؟
قالَ : رَأَيتُ كِلابا تَنهَشُني ، أشَدُّها عَلَيَّ كَلبٌ أبقَعُ . ۱

د ـ رُؤياهُ قَبلَ يَومِ عاشوراءَ

۳۱۲.تاريخ الطبري :إنَّ عُمَرَ بنَ سَعدٍ نادى : يا خَيلَ اللّه ِ اركَبي وأبشِري . فَرَكِبَ فِي النّاسِ ، ثُمَّ زَحَفَ نَحوَهُم بَعدَ صَلاةِ العَصرِ ، وحُسَينٌ عليه السلام جالِسٌ أمامَ بَيتِهِ مُحتَبِيا ۲ بِسَيفِهِ ، إذ خَفَقَ بِرَأسِهِ عَلى رُكبَتَيهِ ، وسَمِعَت اُختُهُ زَينَبُ الصَّيحَةَ ، فَدَنَت مِن أخيها فَقالَت : يا أخي ، أما تَسمَعُ الأَصواتَ قَدِ اقتَرَبَت ؟!
قالَ : فَرَفَعَ الحُسَينُ عليه السلام رَأسَهُ ، فَقالَ : إنّي رَأَيتُ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فِي المَنامِ ، فَقالَ لي : إنَّكَ تَروحُ إلَينا .
قالَ : فَلَطَمَت اُختُهُ وَجهَها ، وقالَت : يا وَيلَتا .
فَقالَ : لَيسَ لَكِ الوَيلُ يا اُخَيَّةُ ، اسكُني رَحِمَكِ الرَّحمنُ . ۳

1. كامل الزيارات : ص ۱۵۷ ح ۱۹۴ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۸۷ ح ۲۴ .

2. الاحتباءُ : هو ضمّ الساقين إلى البطن بالثوب أو اليدين (مجمع البحرين : ج ۱ ص ۳۵۶ «حبا») .

3. تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۴۱۶ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۵۸ ، الفتوح : ج ۵ ص ۹۷ ، مقتل الحسين للخوارزمي : ج ۱ ص ۲۴۹ كلّها نحوه ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۸۹ ، روضة الواعظين : ص ۲۰۲ ، إعلام الورى : ج ۱ ص ۴۵۴ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۹۱ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7151
صفحه از 606
پرینت  ارسال به