۳۰۶.الفتوحـ پس از يادكرد نامه نگارى كوفيان به امام حسين عليه السلام براى دعوت امام عليه السلام به سوى ايشان ـ: در اين هنگام ، امام حسين عليه السلام برخاست و وضو گرفت و دو ركعت نماز ، ميان رُكن (حجرالأسود) و مقام [ابراهيم ]خواند و پس از نماز ، از خداوند درباره آنچه كوفيان به او نوشته بودند ، خير طلبيد . سپس ، فرستادگان [كوفه] را گِرد آورد و به ايشان فرمود : «من ، جدّم پيامبر خدا را در خواب ديدم كه به من ، فرمانى داد و من ، فرمان او را انجام مى دهم ، و خدا هم مرا بر خيرم مصمّم كرد ، كه او سرپرست آن و قادر بر آن است ؛ ان شاء اللّه !» .
۳۰۷.الفتوحـ از امام حسين عليه السلام (در پاسخ نامه عبد اللّه بن جعفر كه امام عليه السلام را سوگند داده بود تا از مكّه بيرون نرود) ـ: امّا بعد ، نامه ات به من رسيد . آن را خواندم و آنچه را گفته بودى ، فهميدم و تو را مى آگاهانم كه جدّم پيامبر خدا را در خواب ديدم كه مرا فرمانى داد و من ، بدان عمل مى كنم ؛ به سود من باشد يا به زيان من . پسرعمو ! به خدا سوگند ، اگر در لانه حشره اى از حشرات زمين باشم ، مرا بيرون مى كِشند و مى كُشند . پسرعمو ! به خدا سوگند ، بر من ستم مى كنند ، آن گونه كه يهود بر روز شنبه ستم كردند . والسلام !» .
۳۰۸.الطبقات الكبرى :عبد اللّه بن جعفر بن ابى طالب ، به امام حسين عليه السلام نامه اى نوشت و او را از كوفيان ، برحذر داشت و سوگندش داد تا به سوى آنان نرود . امام حسين عليه السلام در پاسخ او نوشت : «من ، خوابى ديدم كه پيامبر خدا در آن ، به من فرمانى داد و من، بدان عمل مى كنم و كسى را از آن ، آگاه نمى كنم تا كارم را ببينم» .
