ر.ك : دانش نامه عقايد اسلامى : ج۲ (بخش هفتم : موانع شناخت) .
۲ / ۸
فضيلت آموزگار و راهنما
۱۴.المناقب ، ابن شهرآشوب :گفته شده است كه عبدالرحمان سُلَمى ، سوره حمد را به فرزند امام حسين عليه السلام آموخت . چون آن را بر پدرش خواند ، امام عليه السلام به آن آموزگار ، هزار دينار و هزار جامه قيمتى بخشيد و دهانش را از مرواريد ، پُر كرد .
به ايشان، اعتراض شد . امام عليه السلام پاسخ داد: «اين كجا و عطاى او (يعنى : آموزش وى) كجا ؟» و منظور ايشان، آموزشى بود كه داده بود .
سپس، امام حسين عليه السلام سرود :
«چون دنيا چيزى به تو ببخشد ، تو هم آن رابه همه مردم ببخش، پيش از آن كه برود .
نه بخشش ، دنياى پيش آمده را از ميان مى بَرَدو نه بخل ، دنياى پشت كرده را باقى مى گذارد» .
۱۵.الاحتجاجـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: هر كس عهده دار يتيمى از ما شود كه محنتِ غيبت ما ، او را از ما جدا كرده است و از علوم ما كه به دستش رسيده ، به او سهمى دهد تا ارشاد و هدايتش كند ، خداوند عز و جل به او مى فرمايد : «اى بنده بزرگوار شريك كننده برادرش ! من در كَرَم كردن ، از تو سزاوارترم . فرشتگان من ! براى او در بهشت ، به عدد هر حرفى كه ياد داده است ، هزار هزار ، كاخ قرار دهيد و از ديگر نعمت ها ، آنچه را كه لايق اوست ، به آنها ضميمه كنيد» .
