81
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۳ / ۶

صدقه دادن زمين ، پيش از تصرّف آن

۵۲۰.دعائم الإسلام :امام حسين عليه السلام زمين و چيزهايى را به ارث بُرد ؛ امّا پيش از گرفتن آنها ، همه را بخشيد .

۳ / ۷

پرداخت بدهى اُسامه پيش از مرگش

۵۲۱.المناقب ، ابن شهرآشوبـ به نقل از عمرو بن دينار ـ: امام حسين عليه السلام بر اسامة بن زيد كه بيمار بود ، درآمد . اسامه ، از اندوه مى ناليد . امام حسين عليه السلام فرمود : «برادر من ! چه اندوهى دارى؟» .
اسامه گفت : بدهى ام كه شصت هزار درهم است .
امام حسين عليه السلام فرمود : «آن با من» .
اسامه گفت : مى ترسم كه بميرم [و هنوز ادا نكرده باشى] .
امام حسين عليه السلام فرمود : «نخواهى مُرد تا از جانب تو بپردازم» .
امام عليه السلام آن را پيش از مرگ اسامه پرداخت .

۳ / ۸

شجاعت و كرامت

۵۲۲.تاريخ دمشقـ به نقل از عوانه ـ: امام حسين عليه السلام و وليد بن عتبة بن ابى سفيان ، بر سرِ مالكيت زمينى با هم درگير شدند و وليد ، در آن روزگار ، حاكم مدينه بود . در ميان درگيرى ، امام حسين عليه السلام عمامه وليد را با دست كشيد . مروان بن حَكَم كه حاضر بود ، كلمه استرجاع (إنّا للّه وإنّا اليه راجعون) بر زبان راند و گفت : تا امروز ، چنين جرئتى را از كسى در برابر فرمان روايش نديده ام !
وليد گفت : اين به تو ربطى ندارد ؛ بلكه تو بر بردبارى من در برابر او حسادت مى ورزى .
امام حسين عليه السلام فرمود : «زمين براى تو باشد . گواه باشيد كه آن ، براى او شد» .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
80

۳ / ۶

التَّصَدُّقُ بِأَرضٍ قَبلَ قَبضِها

۵۲۰.دعائم الإسلام :عَنِ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام أنَّهُ وَرِثَ أرضا وأشياءَ ، فَتَصَدَّقَ بِها قَبلَ أن يَقبِضَها . ۱

۳ / ۷

قَضاءُ دَينِ اُسامَةَ قَبلَ مَوتِهِ

۵۲۱.المناقب عن عمرو بن دينار :دَخَلَ الحُسَينُ عليه السلام عَلى اُسامَةَ بنِ زَيدٍ وهُوَ مَريضٌ وهُوَ يَقولُ : واغَمّاه .
فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : وما غَمُّكَ يا أخي ؟ قالَ : دَيني ، وهُوَ سِتّونَ ألفَ دِرهَمٍ !
فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام : هُوَ عَلَيَّ .
قالَ : إنّي أخشى أن أموتَ .
فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام : لَن تَموتَ حَتّى أقضِيَها عَنكَ .
قالَ : فَقضاها قَبلَ مَوتِهِ . ۲

۳ / ۸

الشَّجاعَةُ وَالكَرامَةُ

۵۲۲.تاريخ دمشق عن عوانة :تَنازَعَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام وَالوَليدُ بنُ عُتبَةَ بنِ أبي سُفيانَ في أرضٍ ، وَالوَليدُ يَومَئِذٍ أميرٌ عَلَى المَدينَةِ ، فَبَينا حُسَينٌ يُنازِعُهُ إذ تَناوَلَ عِمامَةَ الوَليدِ عَن رَأسِهِ فَجَذَبَها ، فَقالَ مَروانُ بنُ الحَكَمِ وكانَ حاضِرا : إنّا للّهِِ ، ما رَأَيتُ كَاليَومِ جُرأَةَ رَجُلٍ عَلى أميرِهِ !
قالَ الوَليدُ : لَيسَ ذاكَ بِكَ ، ولكِنَّكَ حَسَدتَني عَلى حِلمي عَنهُ .
فَقالَ حُسَينٌ عليه السلام : الأَرضُ لَكَ ، اشهَدوا أنَّها لَهُ . ۳

1.دعائم الإسلام : ج ۲ ص ۳۳۹ ح ۱۲۷۱ ، مستدرك الوسائل : ج ۱۴ ص ۵۰ ح ۱۶۰۸۴ .

2.المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۶۵ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۱۸۹ ح ۲ .

3.تاريخ دمشق : ج ۶۳ ص ۲۱۰ ؛ المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۶۸ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۱۹۱ ح ۴ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4841
صفحه از 492
پرینت  ارسال به