419
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۱۰ / ۲۶

قافيه «و»

۰.
بى ترديد ، خداوند ، توبه پذير و مهربان استو قبول توبه هر گم راهى را به عهده گرفته است .
اميدوارم كه با عفو خود ، به من عافيت ببخشدو با اين كار ، چشمان دشمنم ابليس را گريان كند
و از اندرز و سخنم به من سود رسانَدو هر شنونده و روايت كننده اى را نيز بهره مند سازد .
گناهانم پهلوهاى مرا داغ كرده اندآگاه باش كه گناهان ، همان ميله هاى آهنى داغزنى هستند .
و براى كسى كه گناهانش او را داغ زده انددارويى بجز عفو خداوندِ مسلّط بر همه چيز، نيست .

۱۰ / ۲۷

قافيه « ه »

۰.
در ورطه بلا و خطا افتاده ايمدر روزگار انحطاط و سرگردانى .
خير ، از ميان رفته و صالحان ، ذليل گشته اندو با ذلّت صالحان ، سفيهان ، عزّت يافته اند .
آزادگان ، به اسارتِ بَردگان در آمده اندو براى آنان ارزش و منزلتى نيست .
آنان كه امر به معروف مى كردند ، هلاك گشته اندو ميان مردم ، هيچ نهى كننده اى از بدى وجود ندارد .
برخى طمعكارانه به جمع مال ، مشغول اندو عدّه اى نيز غافل و سرمست و خوش گذران اند .

۱۰ / ۲۸

قافيه «ى»

۰.
بشّاش ، بزرگوار و خوش برخورد باشو درباره كسى كه به تو اميد بسته است، خوش گمان .
به حال و روز خويشان ، رسيدگى كن و خود را نگيرپاك باش و براى تحقّق وعده هايى كه داده اى، بكوش .
يار بيوگان و يتيمان باشو براى آشنا و بيگانه ، امانتدار خوبى باش .
به وارستگى ، از راه هاى شر ، دورى گزينو از دست آلودن به هر عيب و فسادى خودددارى كن .
اندرزهاى مرا صادقانه بپذيرتا به گاه رسيدن سختى هاى روزگار ، ايمن باشى .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
418

۱۰ / ۲۶

قافِيَةُ الواوِ

۰.
فَإِنَّ اللّهَ تَوّابٌ رَحيمٌوَلِيُّ قَبولِ تَوبَةِ كُلِّ غاوِ
اُؤَمِّلُ أن يُعافِيَني بِعَفوٍويُسخِنَ عَينَ إبليسَ المُناوي
ويَنفَعَني بِمَوعِظَتي وقَوليويَنفَعَ كُلَّ مُستَمِعٍ وراوِ
ذُنوبي قَد كَوَت جَنبَيَّ كَيّاألا إنَّ الذُّنوبَ هِيَ المَكاوي
ولَيسَ لِمَن كَواهُ الذَّنبُ عَمداسِوى عَفوِ المُهَيمِنِ مِن مُداوِ .

۱۰ / ۲۷

قافِيَةُ الهاءِ

۰.
وَقَعنا فِي الخَطايا وَالبَلاياوفي زَمَنِ انتِقاصٍ وَاشتِباهِ
تَفانَى الخَيرُ وَالصُّلَحاءُ ذَلّواوعَزَّ بِذُلِّهِم أهلُ السَّفاهِ
فَصارَ الحُرُّ لِلمَملوكِ عَبدافَما لِلحُرِّ مِن قَدرٍ وجاهِ
وبادَ الآمِرونَ بِكُلِّ حَرفٍ ۱فَما عَن مُنكَرٍ فِي النّاسِ ناهِ
فَهذا شُغلُهُ طَمَعٌ وَجَمعٌوهذا غَافِلٌ سَكرانُ لاهِ

۱۰ / ۲۸

قافِيَةُ الياءِ

۰.
وكُن بَشّا كَريما ذَا انبِساطٍوفيمَن يَرتَجيكَ جَميلَ رَأيِ
وَصولاً غَيرَ مُحتَشِمٍ زَكِيّاجَميلَ السَّعيِ في إنجازِ وَأيِ ۲
مُعينا لِلأَرامِلِ وَاليَتامىأمينَ الجَنبِ ۳ عَن قُربٍ ونَأيِ
بَعيدا عَن سَبيل الشَّرِّ سَمحانَقِيَّ الكَفِّ عَن عَيبٍ وثَأيِ ۴
تَلَقَّ مَواعِظي بِقَبولِ صِدقٍتَفُز بِالأَمنِ عِندَ حُلولِ لَأيِ . ۵

1.في ديوان الإمام الحسين عليه السلام : «وباءَ الآمِرونَ بكُلِّ عُرفٍ» .

2.الوَأْيُ : الوعد الذي يوثّقه الرجل على نفسه ويعزم على الوفاء به (النهاية : ج ۵ ص ۱۴۴ «وأى») .

3.في ديوان الإمام الحسين عليه السلام : «أمينَ الجَيبِ» .

4.الثَّأْيُ : الفساد (النهاية : ج ۱ ص ۲۰۵ «ثأى») .

5.لَأْي : مَشَقَّة وجُهد وإبطاء (النهاية : ج ۴ ص ۲۲۱ «لأى») .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4839
صفحه از 492
پرینت  ارسال به