399
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۱۰ / ۵

قافيه «ج»

۰.
هر دردى را با كمك طبيب ، درمان مى كنىدر حالى كه براى درد دينت ، درمانى نيست
جز تضرّع كامل و نيّت خالصو يقينِ همراه با بيم و اميد، نسبت به پروردگار مهربان
و شب زنده دارى طولانى و طلب عفودر شب هاى تاريك و ظلمانى
و اظهار پشيمانى از كج روى هاو لغزش ها در تمام لحظه هاى زندگى .
شايد كه در روز قيامت ، خرسندو رستگار گردى و به شادى رهايى برسى !

۱۰ / ۶

قافيه «ح»

۰.
نفس خود را از هواهاى نفسانى باز داركه هيچ چيزى گواراتر از صالح بودن نيست .
هر صبح كه برمى خيزى ، آماده مرگ شوگويى كه تا شامگاه ، نخواهى زيست .
چه بسيار كسانى كه شب ، تن درست اندامّا پيش از برآمدن خورشيد ، خبر مرگ آنها را فرياد مى كنند .
پيش از آن كه مرگ ، تو را دريابدبه توبه كردن از گناهان بزرگ و سنگينت بشتاب .
كسى كه از توبه سر مى تابد ، داراى وقار نيستبلكه آن كه براى رستگارى آستين ها را بالا زده ، باوقار است .

۱۰ / ۷

قافيه «خ»

۰.
اگر در انديشه در انداختنِ طرح دوستى و صميميت با كسى هستىاين دوستى را در راه خدا قرار بده .
و تقواى الهى را با هيچ چيز ، عوض نكنو گم راهى و سستى را رها كن .
در حالى كه روزهاى زندگى رو به پايان استچگونه به دنبال شادمانى در دنيا هستى ؟
بيشتر شادى هاى آن ـ چنان كه مى دانيم ـهميشه همراه گريه و شيون بوده است .
[

امّا] آدميان ، كور شده اند و اين حقيقت را نمى بينندكورى اى كه به كرى گوش هم انجاميده است .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
398

۱۰ / ۵

قافِيَةُ الجيمِ

۰.
تُعالِجُ بِالطَّبيبِ كُلَّ داءٍولَيسَ لِداءِ دينِكَ مِن عِلاجِ
سِوى ضَرَعٍ إلَى الرَّحمنِ مَحضٍبِنِيَّةِ خائِفٍ ويَقينِ راجِ
وطولِ تَهَجُّدٍ بِطِلابِ عَفوٍبِلَيلٍ مُدلَهِمِّ السِّترِ داجِ
وإظهارِ النَّدامَةِ كُلَّ وَقتٍعَلى ما كُنتَ فيهِ مِنِ اعوِجاجِ
لَعَلَّكَ أن تَكونَ غَدا حَظِيّابِبُلغَةِ فائِزٍ وسُرورِ ناجِ .

۱۰ / ۶

قافِيَةُ الحاءِ

۰.
عَلَيكَ بِصَرفِ نَفسِكَ عَن هَواهافَما شَيءٌ ألَذُّ مِنَ الصَّلاحِ
تَأَهَّب لِلمَنِيَّةِ حينَ تَغدوكَأَنَّكَ لا تَعيشُ إلَى الرَّواحِ
فَكَم مِن رائِحٍ فينا صَحيحٍنَعَتهُ نُعاتُهُ قَبلَ الصَّباحِ
وبادِر بِالإِنابَةِ قَبلَ مَوتٍعَلى ما فيكَ مِن عِظَمِ الجُناحِ
فَلَيسَ أخُو الرَّزانَةِ مَن تَجافىولكِن مَن تَشَمَّرَ ۱ لِلفَلاحِ .

۱۰ / ۷

قافِيَةُ الخاءِ

۰.
وإن صافَيتَ أو خالَلتَ خِلاًّفَفِي الرَّحمنِ فَاجعَل مَن تُؤاخي
ولا تَعدِل بِتَقوَى اللّهِ شَيئاودَع عَنكَ الضَّلالَةَ وَالتَّراخي
فَكَيفَ تَنالُ فِي الدُّنيا سُروراوأيّامُ الحَياةِ إلَى انسِلاخِ
وجُلُّ سُرورِها فيما عَهِدناهُ مَشوبٌ بِالبُكاءِ وبِالصُّراخِ
لَقَد عَمِيَ ابنُ آدَمَ لا يَراهاعَمىً أفضى إلى صَمِّ الصِّماخِ . ۲

1.التَّشْمِيرُ في الأمر : السرعة فيه والخِفّة (المصباح المنير : ص ۳۲۲ «شمر») .

2.الصِّماخُ : ثَقْبُ الاُذن (النهاية : ج ۳ ص ۵۲ «صمخ») .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4740
صفحه از 492
پرینت  ارسال به