347
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۸ / ۹

در رثاى حُر

۰.
چه نيكو آزاده اى است حُرّ رياحىو چه نيكو آزاده اى كه بدنش محلّ فرود آمدن نيزه ها شده است !
و چه نيكو آزاده اى كه حسين را صدا زدو جانش را [در راه او] بامدادان ، فدا كرد .

۸ / ۱۰

در سوگ برادرش عبّاس ، در روز عاشورا

۰.
اى بدترين مردم ! با كارتان ، از حد گذرانديدو با سخن پيامبر صلى الله عليه و آله مخالفت كرديد .
آيا بهترينِ پيامبران ، شما را به نيكى با ما سفارش نكرد ؟آيا ما از فرزندان آن پيامبرِ راستگو نيستيم ؟
آيا [فاطمه] زهرا مادرِ من نيست ؟آيا او فرزند بهترينِ انسان ها ، احمد ، نيست ؟
به سبب جنايت هايتان ، نفرين شديد و خوار گشتيدو به زودى، آتشى افروخته را خواهيد ديد .

۸ / ۱۱

درباره افتخارات خويش ، در روز عاشورا

۰.
من ، پسر علىِ پاك از خاندان هاشممبراى افتخار ، همين مرا بس است .
جدّ من ، پيامبر خدا ، گرامى ترينِ مردم استو ما چراغ هاى خداونديم كه در زمين مى درخشيم .
فاطمه ، مادرم ، از تبارِ احمد استو عمويم جعفر ، [در بهشت،] «صاحبِ دو بال» خوانده مى شود .
كتاب راستين خدا ، ميان ما نازل شده استو هدايت در خاندان ماست و از وحى به نيكى سخن مى رود .
ما امان خدا براى همه مردمانيمو به همين دليل ، ميان مردم ، والا مرتبه ايم و آن را آشكار مى كنيم .
ما صاحبان حوض كوثريم و دوستداران خود رابا جام پيامبر خدا ، سيراب مى كنيم و اين ، چيزى انكارناشدنى است .
پيروان ما ميان مردم ، گرامى ترين پيروان اندو دشمنان ما روز قيامت ، زيان مى كنند .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
346

۸ / ۹

في رِثاءِ الحُرِّ

۰.
لَنِعمَ الحُرُّ حُرُّ بَني رِياحٍونِعمَ الحُرُّ مُختَلَفَ الرِّماحِ ۱
ونِعمَ الحُرُّ إذ نادى حُسَينافَجادَ بِنَفسِهِ عِندَ الصَّباحِ . ۲

۸ / ۱۰

في رِثاءِ أخيهِ العَبّاسِ يَومَ عاشوراءَ

۰.
تَعَدَّيتُمُ يا شَرَّ قَومٍ بِفِعلِكُموخالَفتُمُ قَولَ النَّبِيِّ مُحَمَّدِ
أما كانَ خَيرُ الرُّسُلِ وَصّاكُم بِناأما نَحنُ مِن نَسلِ النَّبِيِّ المُسَدَّدِ
أما كانَتِ الزَّهراءُ اُمِّيَ دونَكُمُأما كانَ مِن خَيرِ البَرِيَّةِ أحمَدِ
لُعِنتُم واُخزيتُم بِما قَد جَنَيتُمُفَسَوفَ تُلاقوا ۳ حَرَّ نارٍ تَوَقَّدِ . ۴

۸ / ۱۱

في ذِكرِ مَفاخِرِهِ يَومَ عاشوراءَ

۰.
أنَا ابنُ عَلِيِّ الطُهرِ مِن آلِ هاشِمٍكَفاني بِهذا مَفخَرا حينَ أفخَرُ
وجَدّي رَسولُ اللّهِ أكرَمُ مَن مَشىونَحنُ سِراجُ اللّهِ فِي الخَلقِ نَزهَرُ
وفاطِمُ اُمّي مِن سُلالَةِ أحمَدٍوعَمِّيَ يُدعى ذَا الجَناحَينِ جَعفَرُ
وفينا كِتابُ اللّهِ اُنزِلَ صادِقاوفينَا الهُدى وَالوَحيُ بِالخَيرِ يُذكَرُ
ونَحنُ أمانُ اللّهِ لِلنّاسِ كُلِّهِمنَطولُ ۵ بِهذا فِي الأَنامِ ونَجهَرُ
ونَحنُ وُلاةُ الحَوضِ نَسقي وُلاتَنابِكَأسِ رَسولِ اللّهِ ما لَيسَ يُنكَرُ
وشيعَتُنا فِي النّاسِ أكرَمُ شيعَةٍومُبغِضُنا يَومَ القِيامَةِ يَخسَرُ . ۶

1.في بعض المصادر : «صَبورٌ عندَ مشتَبَكِ الرِّماحِ» بدل «ونعم الحرّ مختلف الرماح» (اُنظر : روائع الأشعار من ديوان الأئمّة الأطهار : ص ۴۰۲) .

2.الأمالي للصدوق : ص ۲۲۳ ح ۲۳۹ عن عبد اللّه بن منصور عن الإمام الصادق عن آبائه عليهم السلام ، روضة الواعظين : ص ۲۰۵ وفيه «وحرّ عند» بدل «نعم الحرّ» ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۱۹ .

3.هكذا في المصدر ، والصحيح : «تلاقون» ، إذ لا وجه لجزمها ، ولكنّ الوزن لا يصحّ ب «تلاقون» .

4.المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۰۸ ، تسلية المجالس : ج ۲ ص ۳۱۰ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۴۱ .

5.طالتِ النّخلة : ارتفعت (المصباح المنير : ص ۳۸۱) . وفي بعض المصادر : «نُسِرُّ» بدل «نطول» .

6.الاحتجاج : ج ۲ ص ۱۰۳ ح ۱۶۸ ، المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۸۰ ، كشف الغمّة : ج ۲ ص ۲۳۱ ، تسلية المجالس : ج ۲ ص ۳۱۶ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۴۸ ؛ الفتوح : ج ۵ ص ۱۱۶ ، مقتل الحسين للخوارزمي : ج ۲ ص ۳۲ كلاهما نحوه ، مطالب السؤول : ص ۷۲ وليس فيه من «نحن أمان» إلى «نجهر» .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4901
صفحه از 492
پرینت  ارسال به