283
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۷ / ۲۷

پاسخ پرسش هاى مرد شامى

۷۲۶.الخصالـ به سندش، از امام حسين عليه السلام ـ: على بن ابى طالب عليه السلام در مسجد جامع كوفه بود كه مردى شامى به نزد او آمد و سؤال هايى كرد. از جمله سؤال هايش اين بود كه: مرا از شش تن كه در رَحِمى نجنبيدند ، آگاه كن .
امام على عليه السلام فرمود : «آدم ، حوّا ، قوچ ابراهيم [كه وى براى ميهمانانش آورد] ، عصاى موسى عليه السلام [كه اژدها شد] ، شتر صالح و خُفّاشى كه عيسى بن مريم عليه السلام ساخت و به اذن خداى عز و جلبه پرواز در آمد» .

۷ / ۲۸

حرمت حرم

۷۲۷.شرح الأخبار :چون امام حسين عليه السلام قصد بيرون رفتن از مكّه كرد ، ابن زبير ، ايشان را ديد و گفت : اى ابا عبد اللّه ! در پى تو هستند . اگر در مكّه مى ماندى و چون يكى از كبوتران اين خانه ، به حرم الهى پناه مى بردى ، برايت نيكوتر بود .
امام حسين عليه السلام پاسخ داد : «آنچه مرا از اين كار ، باز مى دارد ، گفته پيامبر خداست كه فرمود : به زودى مردى از قريش ، [خونريزى در] اين حرم را به بهانه من ، حلال مى شمارد . به خدا سوگند، من آن مرد نيستم . خدا ، هر كارى كه بخواهد ، با من مى كند» .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
282

۷ / ۲۷

جَوابُ رَجُلٍ مِن أهلِ الشّامِ

۷۲۶.الخصال بإسناده عن الحسين بن عليّ عليه السلام :كانَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ عليه السلام بِالكوفَةِ فِي الجامِعِ ، إذ قامَ إلَيهِ رَجُلٌ مِن أهلِ الشّامِ فَسَأَلَهُ عَن مَسائِلَ ، فَكانَ فيما سَأَلَهُ أن قالَ لَهُ : أخبِرني عَن سِتَّةٍ لَم يَركُضوا ۱ في رَحِمٍ ؟
فَقالَ : آدَمُ ، وحَوّاءُ ، وكَبشُ إبراهيمَ ، وعَصا موسى ، وناقَةُ صالِحٍ ، وَالخُفّاشُ الَّذي عَمِلَهُ عيسَى بنُ مَريَمَ فَطارَ بِإِذنِ اللّهِ عز و جل . ۲

۷ / ۲۸

حُرمَةُ الحَرَمِ

۷۲۷.شرح الأخبار :فَلَمّا هَمَّ [الحُسَينُ عليه السلام ] بِالخُروجِ مِن مَكَّةَ لَقِيَهُ ابنُ الزُّبَيرِ ، فَقالَ : يا أبا عَبدِ اللّهِ ، إنَّكَ مَطلوبٌ ، فَلَو مَكَثتَ بِمَكَّةَ فَكُنتَ كَأَحَدِ حَمامِ هذَا البَيتِ وَاستَجَرتَ بِحَرَمِ اللّهِ ، لَكانَ ذلِكَ أحسَنَ لَكَ .
فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام : يَمنَعُني مِن ذلِكَ قَولُ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : «سَيَستَحِلُّ هذَا الحَرَمَ مِن أجلي رَجُلٌ مِن قُرَيشٍ» ، وَاللّهِ لا أكونُ ذلِكَ الرَّجُلَ ، صَنَعَ اللّهُ بي ما هُوَ صانِعٌ . ۳

1.أصل الرَّكض : الضّرب . والرَّكضَةُ : الدَّفعَة والحَرَكة (لسان العرب : ج ۷ ص ۱۵۹ «ركض») .

2.الخصال : ص ۳۲۳ ح ۸ عن أحمد بن عامر الطائي عن الإمام الرضا عن آبائه عليهم السلام ، علل الشرائع : ص ۵۹۳ ـ ۵۹۵ ح ۴۴ عن عبد اللّه بن أحمد بن عامر الطائي عن الإمام الرضا عن آبائه عنه عليهم السلام ، بحار الأنوار : ج ۷ ص ۱۰۵ ح ۲۰ .

3.شرح الأخبار : ج ۳ ص ۱۴۳ ح ۱۰۸۵ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4867
صفحه از 492
پرینت  ارسال به