۶۷۰.كنز العمّالـ به نقل از فاطمه دختر امام حسين، از امام حسين، از امام على عليهماالسلامـ: پيامبر خدا به عبد اللّه بن عباس فرمود : «خدا را پاس بدار، خدا حفظت مى كند . خدا را پاس بدار، او را پيشِ روى خود مى يابى . خود را به هنگام آسايش به خدا بشناسان، در گرفتارى ، تو را مى شناسد و چون درخواستى داشتى ، از خدا بخواه و چون كمك خواستى، از خدا بخواه.
هر چه بر قلم خدا رفته ، تا روز قيامت ، همان مى شود . پس اگر همه مردمان بكوشند كه به تو سودى برسانند كه خدا آن را برايت ننوشته است، نمى توانند . اگر مى توانى با رضايت به اين باور براى خدا كار كنى ، بكن و اگر نتوانستى، در صبر بر آنچه ناخوش دارى، خيرِ فراوانى است و بدان كه پيروزى ، با صبر همراه است و گشايش ، با سختى و با عُسرت، آسانى است .
۶۷۱.حلية الأولياءـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: پيامبر خدا را ديدم كه به سخن براى يارانش ايستاد و فرمود : «اى مردم ! گويى كه مرگ بر غير ما نوشته شده است . گويى كه حقّ آن ، بر غيرِ ما واجب شده است . گويى مردگانى را كه تشييع مى كنيم ، مسافرند و به زودى به سوى ما باز مى گردند . ميراثشان را چنان مى خوريم كه گويى پس از آنان ، هميشه مى مانيم . هر عبرتى را از ياد برده ايم و خود را از هر هلاك كننده اى ، ايمن مى پنداريم.
خوشا به حال كسى كه عيب خودش ، او را از پرداختن به عيب هاى مردم ، باز داشته است !
خوشا به حال كسى كه كسبش پاك ، درونش به سامان ، بُرونش نيكو و راهش راست است !
خوشا به حال كسى كه براى خدا فروتنى مى كند ، بى آن كه كاستى پذيرد و از آنچه بدون گناهْ گِرد آورده است ، انفاق مى كند و با ژرفكاروان در دين و دانايان درمى آميزد و بر افتادگان و بينوايان ، رحمت مى آورد !
خوشا به حال كسى كه زيادى مالش را انفاق كند و زيادىِ گفتارش را نگاه دارد و در دامنه سنّت بمانَد و از آن به بدعت نگرايد !» .
