فصل دوم : حكمت هاى جامع نبوى
۶۶۷.الخصالـ به سندش ، از امام حسين عليه السلام ـ: پيامبر خدا به امير مؤمنان على عليه السلام سفارش كرد و از جمله فرمود : «اى على! هر كس از امّتم چهل حديث را براى خدا و سراى آخرت حفظ كند، خداوند ، روز قيامت ، او را با پيامبران، صدّيقان (مؤمنان راستين) و شهيدان و شايستگان ـ كه بهترين همراهان هستند ـ ، محشور مى كند» .
على عليه السلام گفت : اى پيامبر خدا! به من بگو اين احاديث چه هستند؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «اين كه به خداى يگانه بى انباز ، ايمان بياورى و او را بپرستى و جز او را نپرستى و نماز را با وضويى شاداب و كامل و در وقت خود و بدون تأخير ، به جا آورى كه در تأخير آن و [بيرون وقت خواندن ]بدون علّت، خشم خداى عز و جل است.
زكات را بپردازى و ماه رمضان را روزه بگيرى و چون ثروتمند و مستطيع بودى، حج بگزارى . پدر و مادرت را نافرمانى نكنى و مال يتيم را به ستم نخورى . ربا نخورى و شراب و هيچ يك از نوشيدنى هاى مست كننده را ننوشى . زنا و لواط و سخن چينى نكنى و به خدا ، سوگندِ دروغ مخورى . دزدى مكنى، گواهى دروغ براى هيچ كس، نزديك يا دور ، ندهى و حق را از هر كس كه آن را آورد، كوچك باشد يا بزرگ ، بپذيرى .
به ستمكار تكيه مكنى، هر چند دوست و نزديك باشد . به هوسَت عمل نكنى و به زن عفيفِ خويشتندار ، تهمت نزنى . ريا نكنى كه كمترين ريا، شرك به خداى عز و جلاست . افراد كوتاه و بلند را به زبان عيب ، كوتاه و بلند ، نخوانى . هيچ يك از آفريدگان خدا را مسخره نكنى . بر بلا و مصيبت ، شكيب ورزى و نعمت هاى الهى را كه خداوند به تو داده، سپاس بگزارى . [خود را] از كيفر خدا بر گناهى كه كرده اى، ايمن مپندارى . از رحمت خدا ، نااميد نشوى و از گناهانت به سوى خداى عز و جل بازگردى كه بازگردنده از گناهانش ، مانند كسى است كه گناهى ندارد . در كنار استغفار، بر گناهانت اصرار نورزى كه همچون ريشخند كنندگان خدا و آيات الهى و پيامبرانش مى شوى.
اين را بدانى كه آنچه به تو رسيد، حتما و بدون خطا مى رسيد و آنچه [به ظاهر ]خطا نمود، نبايد به تو مى رسيد و با رضايتِ آفريده ، نارضايىِ آفريدگار را به دست نياورى و دنيا را بر آخرت ، مقدّم ندارى كه دنيا فانى و آخرت ، باقى است . بر برادرانت از آنچه در توان دارى ، بخل نورزى و درونت مانند برونت باشد ، نه اين كه ظاهرت، زيبا و باطنت ، زشت باشد كه اگر چنين كنى، از دوچهرگان خواهى بود .
دروغ نگويى و با دروغگويان ، درنياميزى و چون سخن حقّى شنيدى، خشم مگيرى و خود، خانواده، فرزندان و همسايگانت را به اندازه توانت تربيت كنى . به آنچه مى دانى ، عمل كنى و با هيچ يك از خلق خدا ، جز به حق ، معامله نكنى . در برابر نزديك و دور ، نرم باشى ، نه زورگو و لجباز . تسبيح و تهليل و دعا را فراوان گويى و بسيار به ياد مرگ [و وقايع] و پس از آن از قيامت تا بهشت و دوزخ باشى . فراوان قرآن بخوان و به آن عمل كن .
نيكى به مردان و زنان مؤمن و گراميداشت آنان را غنيمت بدان و بنگر هر چه را براى خود نمى پسندى ، با هيچ يك از مؤمنان مكنى . از كار خير ، ملول مشو و سربارِ هيچ كس مباش و چون به كسى نعمتى بخشيدى ، بر او منّت مگذار و دنيا نزد تو ، زندانى باشد كه از آن به سوى بهشت مى روى.
اين ، چهل حديث است كه هر كس از امّتم بر آن پايدارى ورزد و آنها را حفظ كند، به رحمت الهى وارد بهشت مى شود و پس از پيامبران و اوصيا، محبوب ترينِ مردم نزد خداى عز و جل است و خدا ، او را روز قيامت با پيامبران، صدّيقان، شهيدان و شايستگان ـ كه بهترينْ همراهان اند ـ ، محشور مى كند» .
