395
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۱۰ / ۲

قافيه «ب»

۰.
آرى به زودى از قصرهاى آراستهبه سوى خانه خاكى منتقل مى شود
و يكّه و تنها به آن سپرده مى شودو ابرهاى غربت ، گرداگردش را پُر مى كنند .
و وحشت قيامت ، هراسناك تر از هر چيزى استآن گاه كه آدمى زاده به حسابرسى خوانده مى شود .
هر كار شايسته اى را كه آورده استو هر كار بدى را كه مرتكب شده ، در نامه عملش مى يابد .
اگر خردمند باشيم ، زمان آن فرا رسيده است كه توشه برگيريمو از باقى مانده دوران جوانى به درستى بهره ببريم .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
394

۱۰ / ۲

قافِيَةُ الباءِ

۰.
يُحَوَّلُ عَن قَريبٍ مِن قُصورٍمُزَخرَفَةٍ إلى بَيتِ التُّرابِ
فَيُسلَمُ فيهِ مَهجورا فَريداأحاطَ بِهِ سُحوبُ ۱ الاِغتِرابِ
وهَولُ الحَشرِ أفظَعُ كُلِّ أمرٍإذا دُعِيَ ابنُ آدَمَ لِلحِسابِ
وألفى ۲ كُلَّ صالِحَةٍ أتاهاوسَيِّئَةٍ جَناها فِي الكِتابِ
لَقَد آنَ التَّزَوُّدُ إن عَقَلناوأخذُ الحَظِّ مِن باقِي الشَّبابِ .

1.كلمة «سحوب» لم أعثر عليها في كتب اللُّغة ، والأنسب كلمة «شحوب» .

2.ألفَيتُ الشيء : وجَدتُه (الصحاح : ج ۶ ص ۲۴۸۴ «لفا») .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4909
صفحه از 492
پرینت  ارسال به