31
حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)

۱ / ۴

آزادگى

۴۶۶.الملهوفـ در بيان بر زمين افتادن حُرّ بن يزيد رياحى ـ: او را نزد امام حسين عليه السلام آوردند . امام عليه السلام غبار از چهره اش زدود و فرمود : «تو آزاده بودى ، همان گونه كه مادرت تو را نام نهاد ؛ آزاده در دنيا و آزاده در آخرت» .

۴۶۷.الفتوح :سپس امام حسين عليه السلام هماورد طلبيد و هر كدام از قهرمانان را كه به سوى او مى آمد ، مى كُشت تا آن كه تعداد بسيارى از آنان را كُشت. شمر بن ذى الجوشن ـ كه خدايش لعنت كند ـ با عدّه فراوانى پيش آمدند و همگى با هم با او جنگيدند. امام حسين عليه السلام نيز با آنان جنگيد تا آن كه ميان او و خيمه گاهش فاصله انداختند .
پس امام حسين عليه السلام بر آنان فرياد كشيد : «واى بر شما ، اى پيروانِ خاندان ابوسفيان ! اگر دين نداريد و از معاد نمى هراسيد ، پس در اين دنيايتان آزاده باشيد و به [خوى] نياكانتان بازگرديد ، اگر آن گونه كه مى گوييد ، عرب هستيد» .
پس شمر بن ذى الجوشن ـ كه خدايش لعنت كند ـ ، فرياد برآورد : اى حسين! چه مى گويى ؟
فرمود : «مى گويم : من با شما مى جنگم و شما با من مى جنگيد ؛ ولى زنان كه گناهى ندارند . پس سركشان و نابخردانتان را از تعرّض به حرمم ، تا زنده ام ، باز داريد» .
شمر گفت : اى پسر فاطمه ! حق با توست .
پس شمر بر يارانش بانگ زد و گفت : از حريم اين مرد ، دور شويد و در پىِ خودش باشيد كه به خدا سوگند ، او همتايى بزرگوار است» .


حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
30

۱ / ۴

الحُرِّيَّةُ

۴۶۶.الملهوفـ في ذِكرِ مَصرَعِ الحُرِّ بنِ يَزيدَ الرِّياحِيِّ ـ: فَحُمِلَ إلَى الحُسَينِ عليه السلام ، فَجَعَلَ يَمسَحُ التُّرابَ عَن وَجهِهِ ويَقولُ : أنتَ الحُرُّ كَما سَمَّتكَ اُمُّكَ ؛ حُرٌّ فِي الدُّنيا وحُرٌّ [فِي] ۱ الآخِرَةِ . ۲

۴۶۷.الفتوح :ثُمَّ إنَّهُ [الحُسَينَ عليه السلام ] دَعا إلَى البِرازِ ، فَلَم يَزَل يَقتُلُ كُلَّ مَن خَرَجَ إلَيهِ مِن عُيونِ الرِّجالِ ، حَتّى قَتَلَ مِنهُم مَقتَلَةً عَظيمَةً ، قالَ : وتَقَدَّمَ الشِّمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ لَعَنَهُ اللّهُ في قَبيلَةٍ عَظيمَةٍ ، فَقاتَلَهُمُ الحُسَينُ بِأَجمَعِهِم وقاتَلوهُ ، حَتّى حالوا بَينَهُ وبَينَ رَحلِهِ .
قالَ : فَصاحَ بِهِمُ الحُسَينُ عليه السلام : وَيحَكُم يا شيعَةَ آلِ أبي سُفيانَ ! إن لَم يَكُن [لَكُم] ۳ دينٌ ، وكُنتُم لا تَخافونَ المَعادَ ، فَكونوا أحرارا في دُنياكُم هذِهِ ، وَارجِعوا إلى أحسابِكُم إن كُنتُم عُربا ۴ كَما تَزعُمونَ .
قالَ : فَناداهُ الشِّمرُ بنُ ذِي الجَوشَنِ لَعَنَهُ اللّهُ : ماذا تَقولُ يا حُسَينُ ؟
قالَ : أقولُ : أنَا الَّذي اُقاتِلُكُم ، وتُقاتِلُونّي ، وَالنِّساءُ لَيسَ لَكُم عَلَيهِنَّ جُناحٌ ، فَامنَعوا عُتاتَكُم وطُغاتَكُم وجُهّالَكُم عَنِ التَّعَرُّضِ لِحَرَمي مادُمتُ حَيّا .
فَقالَ الشِّمرُ : لَكَ ذلِكَ يَابنَ فاطِمَةَ .
قالَ : ثُمَّ صاحَ الشِّمرُ بِأَصحابِهِ وقالَ : إلَيكُم عَن حَريمِ الرَّجُلِ ، وَاقصِدوهُ في نَفسِهِ ، فَلَعَمري إنَّهُ لَكُفؤٌ كَريمٌ . ۵

1.ما بين المعقوفين سقط من المصدر ، ولا يصحّ السياق بدونه .

2.الملهوف : ص ۱۶۰ ، تسلية المجالس : ج ۲ ص ۲۸۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۴ ؛ الفتوح : ج ۵ ص ۱۰۲ ، مقتل الحسين للخوارزمي : ج ۲ ص ۱۱ .

3.ما بين المعقوفين سقط من المصدر ، وأثبتناه من المصادر الاُخرى .

4.في المصدر : «أعوانا» بدل «عُربا» ، وما في المتن أثبتناه من مقتل الحسين للخوارزمي والملهوف إذ هو المناسب للسياق . وفي بعض المصادر : «أعرابا» .

5.الفتوح : ج ۵ ص ۱۱۷ ، مقتل الحسين للخوارزمي : ج ۲ ص ۳۳ ، مطالب السؤول : ص ۷۶ ؛ الملهوف : ص ۱۷۱ ، تسلية المجالس : ج ۲ ص ۳۱۸ كلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۵۱ .

  • نام منبع :
    حکمت نامه امام حسين (عليه السلام)
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد محمود طباطبایى‌نژاد و سیّد روح الله طبایى، ترجمه: عبدالهادى مسعودى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1385
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4969
صفحه از 492
پرینت  ارسال به