فصل چهارم : حكمت هاى جامع حسينى
۶۸۱.تحف العقولـ از امام حسين عليه السلام ـ: من ، شما را به پرواى الهى سفارش مى كنم و از روزهاى [انتقام] او پرهيز مى دهم و [نشانه ها و] پرچم هاى او را براى شما برمى افرازم . گويى آن [مرگ] هراس انگيز ، با آمدنى خوفناك و در رسيدنى ناآشنا و مزه اى ناگوار ، در رسيده و بر جانتان و ميان شما و كردارِ نيك ، حايل شده است . پس [به مدد نعمت] تن درستى در چند صباحِ عمر خود ، چنان در كردار شتاب كنيد كه گويى ناگهان ، بر شما شبيخون مى زند و شما را از روى زمين به درونش مى كشاند و از فراز به فرود مى افكند و از اُلفت، به تنهايى درمى اندازد و از فضاى گشاده و روشن به ظلمات مى راند و از فراخنا به تنگنا جاى مى دهد ؛ آن جا كه هيچ خويشاوندى ديدار نمى شود و به احوالپرسى بيمارى نمى روند و فريادى را پاسخ نمى گويند . خداوند ، ما و شما را بر هراس هاى آن روزِ هولناك يارى دهد و ما و شما را از شكنجه آن برَهاند و پاداش شايان خود را بر ما و شما واجب فرمايد .
اى بندگان خدا ! اگر حتّى همين [دنيا] ، پايانِ ميدانِ مسابقه [ى زندگى] و منزل نهايى شما مى بود ، باز سزا بود كه انسان در آن به كار بپردازد تا اندوه او را بزُدايد و او را از دنيا كنار بكشانَد و به كوشش خود در رهايى جويى از جهان بيفزايد ، چه رسد به اين كه آدمى پس از اين جهان ، در گرو دستاورد خويش است و به حسابرسى بازش مى دارند و نه وزيرى دارد كه او را نگه دارد و نه پشتيبانى كه از او حمايت كند . در اين روز است كه «هيچ كس را كه از پيش، ايمانى نداشته يا با داشتن ايمان ، كار خيرى نكرده است ، ايمان [جديدش ]سودى نمى دهد . بگو در انتظار [عذاب] بمانيد كه ما نيز منتظر [مجازات دادن ]هستيم» .
شما را به پروا كردن از خدا سفارش مى كنم ؛ زيرا خدا ضمانت داده است كه كسى را كه از او پروا كند، از آنچه ناخوشش باشد ، بدانچه او را خوش آيد ، انتقال دهد و از آن جا كه گمان نمى برد و حساب نمى كند ، روزى اش رساند . مبادا تو از كسانى باشى كه به سبب گناهانِ بندگان خدا، بر آنان بيمناك است ؛ ولى از سزاى گناه خويش ، آسوده خاطر است ؛ زيرا خداى ـ تبارك و تعالى ـ درباره بهشتش نيرنگ نمى خورد و آنچه [از نعيم آخرت] نزد اوست ، جز با فرمان بُردارى از او به دست نمى آيد ، إن شاء اللّه !
